موسیقی و فناوری

نوآوری در موسیقی‌ همواره ارتباط نزدیکی با فناوری داشته است. اهالی مکتب فیثاغورس، مقیاس‌ها را بر اساس مفاهیم ریاضی خود که سازگار با طبیعت بود، ایجاد کردند؛ موتسارت قطعات موسیقی نوآورانه خود را با مرکزیت پیانو‌هایی که تازه اختراع شده بودند، نوشت و بیتلز تقریباً با پیشگامی در هر فناوری ضبط مدرن، به طور کامل چهره موسیقی عامه‌پسند را تغییر داد. امروزه در دنیایی زندگی می‌کنیم که قدرت اتصال و محاسبه به بی‌نهایت نزدیک است و اکنون زیر سایه فضای فناوری، از این واقعیت که فعال‌ترین حوزه خلاقیت در موسیقی در دنیای موسیقی الکترونیکی اتفاق می‌افتد، نباید تعجب کرد به ویژه موسیقی رقص که به نظر می‌رسد سرانجام در آمریکا نیز ریشه می‌دواند. دو روند پیشرفت کلی وجود دارد که این انقلاب موسیقی را رقم زده است. ابتدا اینکه کامپیوترها چنان قدرتمند شده‌اند که در کل هیچ محدودیتی برای خلاقیت در تولید دیجیتال موسیقی وجود ندارد. اگر بگوییم مجموعه صوتی بی‌نهایتی در دسترس تولیدکننده‌های الکترونیک است و این قدرت برای هر شخص در دنیا حتی با ساده‌ترین دستگاه مدرن قابل دسترسی است، اغراق نکرده‌ایم. مساله دوم اینکه یکپارچه‌سازی کامل شبکه‌های اجتماعی، به اشتراک‌گذاری موسیقی در سطح جهانی را موجب شده است. نوآوری در فناوری و فرهنگ به اشتراک‌گذاری و گسترش موسیقی که نیروی محرکه آن، همتاها هستند، همواره عوامل اصلی موسیقی رقص به شمار می‌رفتند. بنابراین عجیب نیست در دنیایی که فناوری و ارتباط بیشتر از همیشه قدرتمند هستند، موسیقی رقص تا این اندازه محبوب شود. قانون سوم آرتور سی کلارک می‌گوید «هر فناوری که به اندازه کافی پیشرفته باشد، قابل تشخیص از جادو نیست». ما اغلب در مورد «جادویی» که در درون کامپیوتر اتفاق می‌افتد، فکر می‌کنیم. صوت، موجی از انرژی در هواست و شایع‌ترین بازنمایی دیجیتال صوت با تحلیل این موج به صورت 44100 مرتبه در ثانیه و ضبط بزرگی موج در هر لحظه اتفاق می‌افتد. با ارسال...