در طول یک دهه گذشته، بحثهای سیاسی از سر میزهای ناهارخوری و آبسردکنها به گوشیهای هوشمند و رسانههای اجتماعی منتقل شدهاند. در اینجا تنها به برخی از تاثیرات چشمگیر فناوری در یک دوره کوتاه زمانی بر انتخابات ریاست جمهوری اشاره میکنیم: 1- نفوذ اجتماعی توئیتر و فیسبوک چندوچون تعامل نامزدها را با حوزههای تبلیغاتی خود دگرگون کردهاند. 10 سال پیش مبارزات و کمپینهای انتخاباتی به شدت با شرایط کنونی تفاوت داشتند. انتخابات سال 2004 و مبارزه بین کری و بوش را یادتان بیاید. در آن زمان تقریباً هیچ نوع رسانه اجتماعیای وجود نداشت. نامزدها در طول آن انتخابات، مستقیماً توسط کانالهای اجتماعی با مردم گفتوگو نمیکردند و همه مردم نیز بسترهایی برای بیان دیدگاههای شخصی خودشان نداشتند. 2- تهدیدات شبهویروسی نامزدها در طول دوره انتخابات همواره زیر میکروسکوپ بودهاند و فناوری جدید به رسانه امکان داده از نزدیک کلیه رفتار آنها را رصد کند. شبکههای اجتماعی به شکلی بلادرنگ عمل میکنند و تکتک کلمههای نامزدها از انواع و اقسام کانالها، از توئیتر گرفته تا یوتیوب، بازپخش میشوند. وقتی چیزی وارد دنیای وب شود، برای همیشه آنجا خواهد ماند. نامزدها اکنون باید با این پیشفرض رفتار کنند که همواره کسی با یک گوشی، دوربین، میکروفن یا دیگر ابزارهای ارتباطی در کمین نشسته تا اعمال او را به گوش جهانیان برساند. هرچند این نوع نظارت مداوم، شفافیتهای زیادی برای انتخابات به همراه داشته اما باعث تحریک احساسات افراد و تبدیل مباحث سیاسی به گزارشهایی به سبک پاپاراتزی شده است. 3- کمپینهای هوشمندتر با ظهور بزرگدادهها و روشهای تحلیلی نوین، نامزدها از این پس قادر به درک عمیقتر نقاط ضعف و مثبت کمپین خود میشوند. کمپینها با داشتن این اطلاعات موثرتر کار میکنند و میتوانند متناسب با جلب آرا، بودجهها یا افکار عمومی در یک منطقه یا حوزه خاص رفتار کنند. 4- مسائل جدید فناوری به خودی خود مسائل جدیدی را به بحثهای...
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.