دولت‌ها به هویت الکترونیکی چگونه نگاه می‌کنند

سیستم‌های مدیریت هویت دیجیتال را می‌توان در سطوح سازمانی، دولتی، ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی مورد مطالعه قرار داد. در سطح سازمانی مفهوم تحت عنوان مدیریت هویت و دسترسی (Identity and Access Management) مطرح است و از سال‌ها پیش مورد توجه محافل صنعتی، دانشگاهی، پژوهشی و استانداردسازی قرار گرفته. هدف اصلی در این حوزه، ارائه خدمات B2C و B2E بوده و عمدتاً سازمان‌ها و شرکت‌های خصوصی را دربر می‌گیرد. در این حوزه به دلیل ساده بودن اکوسیستم پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای صورت گرفته و محصولات متنوعی توسعه یافته است. این محصولات عموماً توسط شرکت‌های آمریکایی نظیر اوراکل، IBM, Sailpoint و برخی شرکت‌های اروپایی ارائه می‌شود. حوزه کاربرد این محصولات اغلب سازمان‌ها و شرکت‌های بسیار بزرگ هستند که از جمله آنها می‌توان به بانک‌ها، اپراتورهای تلفن همراه، شرکت‌های خودروسازی و شرکت‌های تامین انرژی اشاره کرد. اخیراً با توجه به ارائه خدمات IAM در بستر رایانش ابری، امکان بهره‌برداری از این خدمات برای شرکت‌های کوچک (SME) نیز فراهم شده است. البته این سیستم‌ها بیشتر بر مدیریت کارکنان و شرکا متمرکز هستند و در درجه دوم مدیریت هویت مشتریان اهمیت دارد. استقرار چنین سامانه‌هایی در افزایش امنیت سازمان‌ها و همچنین افزایش قابلیت حاکمیت ایشان بسیار موثر است. در کشور ما هنوز مفهوم IAM با کارکرد جهانی آن شناخته‌شده نیست و این مفهوم با روش‌های بسیار سنتی و ناکارامد مدیریت می‌شود. مدیریت هویت در حوزه دولتی، دربرگیرنده حوزه خدمات دولت به کارمندان خود و پیمانکاران است که در واقع خدمات G2G، G2E و G2B را پوشش می‌دهد. در این حوزه کشورها شیوه‌های خاص خود را دنبال می‌کنند؛ یکی از روش‌های بسیار سیستماتیک و قابل مطالعه، پروژه‌ای است که دولت آمریکا بیش از یک دهه پیش تحت عنوان FICAM (Federal Identity and Credential Management) اجرا کرد. هدف از اجرای این پروژه مدیریت هویت و دسترسی کلیه کارکنان دولت آمریکا و پیمانکاران بود. در جریان اجرای این طرح...