بعضی‌ها برابرترند

با توجه به دقت فوق‌العاده سیستم‌های زمان‌بندی الکترونیکی، اندازه‌گیری عملکرد ورزشکاران در صدم ثانیه (و شاید هزارم ثانیه) امکان‌‌پذیر شده است. این بدان معناست که اکنون می‌توانیم کوچک‌ترین حواشی تفاوت در یک مسابقه ورزشی را که با چشم غیرمسلح نمی‌دیدیم، به دقت ردیابی کنیم. ورزشکاران در همین بستر به دنبال فناوری‌هایی هستند که آنها را به برد نزدیک‌تر می‌کند. از جمله اینکه اکنون بحث بر سر حمایت از شناگران توسط ابزارهای پوشیدنی بالا گرفته و به آنها در حرکت در آب کمک می‌کند. اگر تا پیش از این همین پیامدها توسط داروها به‌ دست می‌آمد به ورزشکار لقب «دوپینگی» داده می‌شد. لیکن اگر سرعت افزون ناشی از یک ابزار الکترونیکی هوشمند باشد کمتر کسی تعجب می‌کند. اما درباره این شرایط چه مسائلی مطرح می‌شود؟ به نظر می‌رسد ناعادلانه است اگر ورزشکار یا قهرمانی که توان مالی خرید آخرین کیت‌های ورزشی هوشمند را ندارد، صرفاً به همین دلیل رقابت را ببازد. ایده بازی جوانمردانه ظاهراً به سنت بازی‌های المپیک برمی‌گردد. زمان باستان ورزشکاران برای ادای احترام به زئوس و اجرای رقابت‌ها از شهرهای یونان به المپیا سفر می‌کردند. در آن زمان ورزشکاران مجبور بودند برای تضمین عدالت و بنا بر دلایل ایمنی، برهنه به میدان بروند (از جمله اینکه بدون لباس هیچ کس نمی‌توانست اسلحه‌ای غیرمجاز با خودش حمل کند). اما گویی این برهنگی دلیل دیگری هم داشت؛ افلاطون در دیالوگ سقراط با گرگیاس از تغییر شرایط قضاوت درباره مردگان توسط زئوس سخن می‌گوید و حرف از تضمین بیشتر عدالت می‌زند. سقراط توضیح می‌دهد که در زمان‌های قبل، انسان‌ها را قبل از مرگ قضاوت می‌کردند و افراد خوب را به جزایر خوبان و بدها را به عالم اسفل می‌فرستادند. متاسفانه قاضیان در برخی موارد تحت تاثیر مظاهر ثروت و آراستگی انسان‌ها قرار می‌گرفتند. بنابراین زئوس سیستم پیشین را عوض کرد. در ابتدا فرمان داد که نه‌تنها قضاوت بعد از مرگ صورت...