دوش یخ برای استارت‌آپ‌های داغ

قبل از فیلتر یا مسدود شدن تجمیع‌کنندگان خدمات پرداخت، کسی چندان توجهی به آنان نداشت. این تصور حاکم بود که این نوع کسب و کارها فقط برای سرگرم کردن جوانانی است که سعی می‌کنند در فضاهای جدید مشغولیتی برای خود ایجاد کنند و فضایی به ‌وجود آورند که به افرادی مانند خودشان خدماتی نه‌چندان جدی ارائه دهند. نتیجه اینکه بیشتر بازیگران جدی این بازار کسب و کارهای جدید را به رسمیت نشناختند و آنان را نادیده گرفتند. به نظر فعالان این حوزه و حتی سیاستگذاران و تصمیم‌سازان تا مدت‌ها فعالیت این نوع کسب و کارها بسیار کوچک‌تر و ناچیزتر از آن‌ بود که نیازی به نظارت یا قانونگذاری داشته باشد. تقریباً هیچ کس نمی‌دانست این‌ کسب و کارها چه می‌کنند و چه حجم یا چه بخشی از بازار را پوشش می‌دهند. در واقع این کسب و کارها در سایه روشن بازار مالی ایران شکل گرفتند. فعالیت‌شان نه قانونی بود نه غیرقانونی. سعی می‌کردند از فضای به‌وجودآمده نهایت استفاده را ببرند و سرویس خود را گسترش دهند. شاید این فعالیت‌ها در ابتدا جوانانه و به قول امروزی‌ها استارت‌آپی شکل گرفت و به استارت‌آپ‌های دیگر هم سرویس داد اما کمتر از دو سال در دوره زمانی کوتاهی توانستند جای خود را در سطوح جدیدی از بازار باز کنند که توجه عمومی را به این لایه پول‌ساز از استارت‌آپ‌ها جلب کرد. شاید هم همین موفقیت بود که یک‌شبه موجب فیلتر شدن دسته‌جمعی آنان شد؛ آبی سرد بر پیکر داغ استارت‌آپ‌های مالی ایران. اما ماجرا از کجا شروع شد؟ نقطه شروع رشد این کسب و کارها مصادف شد با شکل‌گیری استارت‌آپ‌ها؛ شرکت‌هایی کوچک، جوان و اغلب دانش‌بنیان که سعی می‌کردند به نوعی خدماتی جدید را با قالبی نوین به مردم ارائه دهند و برای خود بازاری جدید خلق کنند. این شرکت‌ها که مدیران آنها را طیف جوان بازار تشکیل می‌دادند ایده‌هایی داشتند که هنوز...