خون‌بازی

پوشیده نیست در دنیایی زندگی می‌کنیم که از تکنولوژی اشباع شده و یکی از مصادیق مهم این تکنولوژی نیز رسانه است. رسانه یعنی ابزاری که برای انتقال پیام‌های غالباً همگانی در نظر گرفته می‌شود و این ابزار خود شاخه‌ها و حوزه‌های مخصوص به خود را دارد. یکی از این حوزه‌ها بازی‌های رایانه‌ای است و حتماً غالب خوانندگان همین مطلب نیز تجربه‌ این بازی‌ها را دست‌کم در تلفن‌های همراه خود داشته‌اند. بازی‌های رایانه‌ای به این دلیل در شاخه‌ رسانه جای می‌گیرند که به صورت تعاملی می‌توانند پیام‌هایی را به مخاطب خود که شخص بازی‌کننده باشد، انتقال دهند. در نوشته‌ حاضر، مفهوم خشونت علیه زنان در بازی‌ها مد نظر قرار گرفته و مسیر القای این پیام توسط بازی‌ها ترسیم می‌شود. بازی‌های رایانه‌ای مفهومی اخص از بازی‌های ویدئویی محسوب می‌شود و به لحاظ زمانی هم پس از رواج بازی‌های ویدئویی ایجاد شد. رد پای بازی‌های ویدئویی را که با دستگاه آرکید انجام می‌شد، در محیط‌های بازی و شهر بازی‌ها می‌توان یافت و این نوع بازی‌ها هنوز هم رواج دارد اما بازی‌های رایانه‌ای به دلیل اینکه به نوعی حافظ حریم خصوصی شخص بازی‌کننده بود، بیشتر مورد توجه قرار گرفت. دستگاه‌های آرکید به‌رغم محبوبیت، در محیط عمومی قرار داشت و به تبع آن هیجانات و سایر رفتارهای شخص بازی‌کننده کمتر ابراز می‌شد. اما همزمان با ظهور بازی‌های رایانه‌ای که دانشمندان از آن با نام زمان کدگذاری اتاق خواب‌ها یاد می‌کنند، نه‌تنها گرایش به این پدیده بیشتر شد بلکه تنوع و دامنه‌ این بازی‌ها نیز گسترش یافت. بازی‌ها چگونه با خشونت گره می‌خورند؟ با این فرض که می‌دانیم خشونت یکی از مهم‌ترین المان‌های جذب مخاطب است، فرض کنید نوجوانی در اتاق خود نشسته و مشغول بازی کردن است و طی آن دشمن فرضی و خیالی خود را که اتفاقاً دوست همبازی اوست و کنارش یا در اتاق خواب خود نشسته، با ضربات محکم و وسایل و...