روند فناوری‌های نوظهور زیرساختی؛ مدیریت یکپارچه نقاط پایانی

همه‌گیری کووید-۱۹ اگرچه منجر به خسارات جانی و مالی بسیاری در سطح دنیا شد، اما بنا بر نیازهای متعددی که ایجاد کرد، به توسعه و پیشرفت فناوری‌های مختلفی انجامید. یکی از فناوری‌هایی که پاندمی و غلبه دورکاری بر فعالیت‌های حضوری به توسعه و پیشرفت آن کمک کرد «مدیریت یکپارچه نقطه پایانی» است. اگرچه «مدیریت یکپارچه نقطه پایانی» که بین متخصصان فناوری اطلاعات به اختصار UEM نامیده می‌شود از سال ۲۰۱۶ معرفی شده است اما تحت تاثیر افزایش نیاز به دورکاری در دوران پاندمی، رشد چشمگیری داشته و به یکی از روندهای فناوری‌های نوظهور شناسایی‌شده توسط گارتنر در مهروموم‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ تبدیل شده است. در گزارش‌های «روندهای فناوری‌های نوظهور گارتنر»، UEMها در حوزه «محل کار دیجیتالی» دسته‌بندی می‌شوند و فرایند استقرار آنها در سازمان‌های بزرگ تا پایان سال ۲۰۲۱ تکمیل شده است. این روند فناوری به عنوان یکی از روندهای با ریسک استقرار پایین و ارزش متوسط برای سازمان‌ها شناخته شده است. طبق پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۲۴ حدود ۵۰ درصد سازمان‌ها از UEMها استفاده خواهند کرد. این در حالی است که در سال ۲۰۲۰ کمتر از پنج درصد سازمان‌ها به استفاده از این فناوری تمایل داشته‌اند. اندازه بازار UEMها در سال ۲۰۲۰ حدود ۳.۳۹ میلیارد دلار برآورد شده است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۵۳.۶۵ میلیارد دلار برسد. از نظر صنعت هم پیش‌بینی می‌شود بخش سلامت و درمان پیشتاز استفاده از نرم‌افزارهای مدیریت یکپارچه نقطه پایانی باشد. صنعت بانکداری و خدمات مالی، کارخانه‌های تولیدی، فناوری ارتباطات و اطلاعات، خدمات دولتی و خرده‌فروشی‌ها نیز رتبه‌های بعدی کاربرد این نرم‌افزارها را خواهند داشت. اما UEM چیست؟ UEM مفهومی است که بر اساس «ابزار خودت را بیاور» یا به اختصار BYOD توسعه داده شده است و همان‌طور که اشاره شد از سال ۲۰۱۶ با تاکید بر یکپارچه‌سازی مدیریت امنیت معرفی می‌شد، اما شیوع پاندمی موجب تمرکز این مفهوم بر دورکاری...