حتی از شما دوست عزیز

اسپم در ایران از مرحله اعصاب‌خردکن به مرحله خنده‌دار بودن رسیده بود ولی حالا مساله واقعاً در حال ورود به مرحله تراژدی شدن است. سیم‌کارت‌هایی که در زمان حقوق 170 هزار تومان به قیمت 400 هزار تومان فروخته شده‌اند، در گوشی‌هایی هستند که به قیمت واقعی میلیون ‌تومانی خریده شده‌اند و برای تک‌تک سرویس‌های استفاده‌شده پول پرداخت می‌شود اما هنوز شاهد اپراتورهایی هستیم که فکر می‌کنند اجازه دارند برای کسب درآمد بیشتر انواع پیامک‌های تبلیغاتی را برای ما ارسال کنند. بعضی از این پیام‌های کوتاه آن‌قدر عجیب یا حتی وقیح هستند که دیدن‌شان منطقاً باید غیرقابل باور باشد. مثلاً تبلیغ اینکه فلان مرد خدا چه دعایی را برای فلان مشکل تجویز کرده با ارسال عدد ۳ ممکن است و اگر می‌خواهیم زن‌مان عاشق‌مان شود لازم است عدد ۵۰ را به فلان سامانه بفرستیم. تا اینجای داستان می‌توان لبخند زد.
راه‌حل؟ ارسال عدد فلان به شماره بهمان به منظور اعلام اینکه «اپراتور عزیز اسپم نفرست». این کار احتمالاً چند ساعتی باعث شادمانی روح شما خواهد بود تا اینکه زنگ موبایل ورود پیامک جدیدی را اعلام می‌کند. پیامک جدید می‌گوید «گزارشی از نمایشگاه تلکام با حضور همراه اول» و بعد «رویاهای دست‌نیافتنی برای کلیه مشترکین دائمی و اعتباری » و این داستان در مواردی همچون همایش فلان و تجمع بهمان ادامه دارد.
اسپم هر شکلی از پیام ناخواسته است که در اندازه‌های گسترده ارسال می‌شود. اگر من به اپراتورم – که اصولاً نباید اجازه ارسال اسپم داشته باشد – اعلام می‌کنم که علاقه‌مند به دریافت اسپم نیستم، به این معناست که هیچ شکلی از اسپم نباید توسط من دریافت شود. در حال حاضر با درخواست بسته شدن پیام‌های کوتاه اسپم، بخشی از پیام‌های ارسال‌شده توسط ماشین‌ها نیز به دست مشترکین نمی‌رسد؛ یعنی اپراتورهای موبایل به جای قطع اسپم، ارسال ماشینی توسط دیگران را تا حدی متوقف می‌کنند که می‌تواند یک نوع «تنبیه کردن مشترکین» باشد، چون مشترکی که درخواست عدم دریافت اسپم داده، ممکن است در صورت خرید عضویت در یک باشگاه یا کارهای مشابه هم پیامک‌های مربوطه را دریافت نکند. مساله وقتی به تراژدی تبدیل می‌شود که اپراتور حتی در صورت بسته بودن دریافت اسپم، کماکان حق خودش می‌داند که اسپم‌هایش را به وی ارسال کند؛ شاید چون فکر می‌کند دریافت سرویس در قبال پول نه حق مشترک که لطف است