در تقدیس یک مناقشه

فرهنگ و آیین ایرانی سنتی دیرپا در مذموم شمردن مفاهیم درگیری، مناقشه و منازعه دارد. کشور و تاریخی که همواره بازیچه سلسله‌ها، خاندان‌ها، مذاهب و حاکمان متعددی بوده، آموخته است محافظه‌کار، اختفاگر و پرده‌پوش باشد. یاد گرفته همواره در این دریای متلاطم به اندک ریسمانی از ثبات و پایداری چنگ زند و هر کورسوی امیدی را هرچند که فانوس نجاتش نباشد، دنبال کند. رفتارهای بیمارگونه‌ای همچون چاپلوسی، خودبزرگ‌بینی و تعارف نیز از همین ریشه‌های اجتماعی- تاریخی سرچشمه می‌گیرند.
در این میان رسانه‌ها نیز ارج و قرب چندانی ندارند. صاحبان خبر اهالی قلم را کرکسانی می‌بینند که از اجساد هلاک‌شدگان یک مناقشه امرار معاش می‌کنند و صحنه یک نزاع و درگیری را می‌توان از جمع شدن آنها به گرد پیکر قربانیان شناخت. هیچ سوژه واقعا زنده‌ای اسیر چنگال رسانه‌ها نخواهد شد. نتیجه آنکه طرفین هر درگیری نه‌تنها از یک تقابل شفاف و واقعی، که از سمبل آن هم که رسانه‌ها هستند، می‌هراسند و دوری می‌کنند.
مناقشه حاضر میان وزارت ارتباطات و مخابرات ایران در این میان ناخواسته یک استثناست. سال‌ها سکوت و تجاهل درباره ابهام ارتباط میان نهاد مجری و ناظر سبب شده امروزه دیگر هیچ یک از طرفین ابایی از رویارویی نداشته باشند. نتیجه اینکه این روزها تقابل مسوولان وزارت جدید با مدیران مخابرات اخیر دیگر نقل هر مجلسی در ارتباطات کشور است. با گذشت فقط چند ماه از دولت جدید همه طرفین از سه قوه و چهار جهت کشور به گود آمده‌اند و صف‌آرایی کرده‌‌اند.
در نگاهی فراگیرتر این مناقشه بیش از آنکه حاصل خواست افراد و اشخاص دوران حاضر باشد، میراثی برجای‌مانده است از جریان‌های مسکوت و مغفول‌مانده ثروت و قدرت در راهبری فناوری کشور؛ هرچند با زبانی درشت و ادبیاتی پرخاشگر، طرفین وزیر و وکیل ماجرا می‌کوشند شرایطی را روشن و شفاف کنند که طی یک دهه اخیر تنها بر تیرگی آن افزوده شده است و به اغما رفتن تولید، ضعف بخش خصوصی، غیرسود‌مند بودن کلیت مخابرات و تضعیف وزارتخانه همگی نشانه‌هایی از این بیماری مزمن و ابهامات آن هستند.
ناگزیر از منظری باید این حقیقت را گرامی داشت که سرانجام طی یک واگذاری نصفه و نیمه بالاخره بخش سیاستگذار و متصدی در عالی‌ترین سطح ارتباطات کشور از یکدیگر جدا شده‌اند و این بازار ناگزیر یک بار برای همیشه دردهای تطبیق یافتن با اقتصادی شاید نه‌چندان غیردولتی ولی دست‌کم متنوع‌تر را تمرین می‌کند. آموختن رسم مناقشه برای رسیدن به مصالحه ضروری است. در خلال مناظره‌هایی از این دست است که نه‌تنها حق و ناحق که بلکه سره نیز از ناسره آشکار می‌شود و مردان واقعی ظهور پیدا می‌کنند و نامردان به قهقرا می‌روند.
پیوست نیز در شماره حاضر خود تلاش کرده نگاهی چندوجهی، متنوع و فراجناحی به این تمرین بزرگ بازار ارتباطات کشور داشته باشد که ابعاد تاریخی، سیاسی، اقتصادی و حقوقی آن را دربر بگیرد. کوشیده شاید نه یک کرکس‌ که یک شاهین بر فراز میدان جنگ باشد، چراکه لاجرم مبارزه گوهر مبارزان را آشکار خواهد کرد. در این مناقشات مقدس به ما بپیوندید