تحول ای‌آر‌پی و مفهوم آن در تجارت

تاریخ تحول ای‌آر‌پی در زمینه فناوری اطلاعات به حدود پنج دهه قبل می‌رسد. نام ای‌آر‌پی را شرکت گارتنر برای مجموعه‌ای از برنامه‌های پایگاه داده‌ای انتخاب کرد که از زمان تغییر اقتصاد از شکل تولیدمحور تا اقتصاد موسوم به دانش‌محور، کاربرد داشت. تجارت جهانی نه‌تنها یک واقعیت که نیاز لحظه بود. تجارت دیگر به مرزهای محلی محدود نبود. رقابت و اقتصاد در مقیاس بالا باعث شده بود تامین‌کنندگان خدمات و کالا در سراسر جهان پراکنده شوند و فناوری نیز توانایی آنها را در مدیریت و رهگیری این موارد تا حد زیادی رشد داد. تحول تا دهه 1960، تجارت بر مفاهیم مدیریت انبار متکی بود. مفاهیمی مانند نقطه سفارش مجدد (ROP) و کمیت سفارش اقتصادی (EOQ) مواردی معمول در آن زمان بودند. مرحله بعدی این تحول یعنی برنامه‌ریزی نیاز مواد اولیه (MRP) نیز در دهه 1970 اتفاق افتاد. در این روش مواد، داده‌های انبار و برنامه‌ریزی ارشد تولید (MPS) به منظور دستیابی به برنامه‌ای زمان‌بندی‌شده برای نیازمندی‌های مواد اولیه و پیشنهاد تغییر یا لغو سفارش مواد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در دهه 1980 با تلفیق دیگر منابع تولیدی شرکت مانند مدیریت فروشگاه، مدیریت توزیع و حسابداری، مفهوم برنامه‌ریزی منابع تولید (MRP II) به عنوان نسخه بهینه‌ای از MRP متولد شد. در اوایل دهه 1990 مفهوم MRP II باز هم توسعه داده شد و حوزه‌هایی مانند منابع مهندسی، مالی، انسانی و مدیریت پروژه را نیز دربر گرفت. در اواسط دهه 1990، شرکت‌هایی مانند سپ و پیپل‌سافت، شروع به فروش سیستم‌های گران‌قیمت به سازمان‌ها کردند. این تجارت بزرگ باید وارد سیستم جدید ای‌آر‌پی می‌شد زیرا فناوری اصلی‌ترین نیرویی بود که به تجار اجازه داد تمامی فروشندگان، شرکا و تامین‌کنندگان پراکنده خود را به صورت متمرکز مدیریت کنند و یک دیدگاه تجاری واحد به آنها بدهند. برترین فرصتی که در سال 2000 به دست آمد نیز توانست راه را برای سیستم‌های ای‌آر‌پی هموار کند. دیگر...