چرا زیرساخت‌های پرداخت الکترونیکی در ایران گران اداره می‌شود؟

در این ۱۵ سال (از سال ۱۳۸۶ تاکنون)، که شرکت نبض‌افزار در حوزه سنجش کیفیت خدمات و زیرساخت‌های بانکی و ارزیابی عملکرد سیستم‌های پرداخت فعالیت می‌کند، برای ما همواره این سوال مطرح است که چرا این کشور این‌قدر گران اداره می‌شود؟ چرا خدمات بدون کیفیت و در عین حال گران است؟ سرویس حمل و نقل گران است. مسکن به همین شکل است. خدمات بیمه به شدت به کارفرما فشار وارد می‌کند. از طرفی کارفرمایان هزینه بالایی می‌دهند و از طرف دیگر خدماتی به بیمه‌شدگان ارائه نمی‌شود. به این نتیجه رسیدیم که وقتی خدمت یا سرویس گران ارائه می‌شود، هزینه این سرویس را یا مردم از جیب می‌دهند که سفره آنها کوچک‌تر می‌شود یا دولت می‌دهد که باعث کسر بودجه و در نهایت استقراض از بانک مرکزی و تورم می‌شود یا بانک‌ها می‌دهند که هم باعث تورم و همزمان باعث رکود بیشتر با بالا رفتن نرخ بهره می‌شود. به عبارتی هیچ چیز مجانی نیست و در نهایت هزینه واقعی به مردم وارد می‌شود که زندگی با بالا رفتن نرخ بهره، رکود و بیکاری سخت‌تر می‌شود. تورم، نرخ بهره و درآمدهای نفتی نرخ بهره تابعی از مدل کسب و کار سیستم بانکی و پرداخت است و در ضمن تورم در کشور تابعی از نبود و کمبود کالا نیست بلکه عرضه بیش از حد پول است که باعث شده ارزش پول طبق قانون عرضه و تقاضا کاهش یابد و با تغییر ارزش پول، زنجیره‌های تامین با مشکل مواجه می‌شوند و کمبود کالا و عرضه در کالاها و گرانی به وجود می‌آید. می‌بینیم حلقه‌های ناپایداری وجود دارد که به این وضعیت دامن می‌زند و شاخص فلاکت که مجموع نرخ بیکاری و تورم است در کشور به وضعیت نامناسبی رسیده است. در این قسمت به چند مصداق از گران اداره شدن کشور در حوزه بانکی و پرداخت الکترونیکی می‌پردازیم: کارتخوان: زمانی که کارتخوان برای استفاده...