دور نمای آموزش مجازی کجاست

عصر امروز که عصر دانش و اطلاعات نام دارد، کلیه جوامع بشری را به طور عام و سازمان‌های دولتی و خصوصی را به طور خاص در موقعیت و شرایطی قرار داده که حیات و استمرار حیات خود را مستلزم استفاده از راهکارها، ابزار، شیوه‌ها و رویکردهای نوین می‌دانند. ورود به هزاره سوم با تغییر دیدگاه‌هایی در تمامی حوزه‌ها از جمله آموزش، همراه بوده است. رشد روزافزون جمعیت و عدم برابری فرصت‌های آموزشی، ظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات و روند رشد صعودی آن در مدت‌زمانی کوتاه، حجم گسترده اطلاعات، تمایل روزافزون مراکز و سازمان‌های آموزشی به استفاده از یادگیری الکترونیکی در جهت بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری و... منجر شده که آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد مادر در زمینه روش‌های آموزشی خود دچار تحولی اساسی شود و به یادگیری الکترونیکی به عنوان روشی موثر در برآوردن نیازهای نوین آموزشی و ارتقای کیفیت یادگیری توجه خاصی نشان دهد. مجموع شواهد و نتایج آموزشی مؤید آن است که در آستانه قرن بیست و یکم امکان ندارد مفروضات گذشته و مفاهیم سنتی برای فعالیت‌های آموزشی چندان مفید باشد. بیشتر متخصصان تربیتی بر این عقیده‌اند که تعلیم و تربیت سنتی دیگر امکان حل مسائل عصر اطلاعات را ندارد و نمی‌تواند نسل جوان امروز را برای جهان پیچیده‌ای که در انتظار آنهاست، آماده کند (سکستون و همکاران (Sexton et al)، 2002: 25). تغییر مفاهیم اساسی در آموزش مانند تعریف یادگیری و تدریس، تغییر نقش معلم و شاگرد، سرعت تولید دانش و لزوم طراحی نظام آموزش مستمر و مادام‌العمر، دموکراتیزاسیون آموزش که از آن به عنوان «شاگردمحوری در آموزش» یاد می‌شود و مطرح شدن نظریه‌های نوین تربیتی و روانشناختی مانند نظریه‌های ساختارگرا، فراشناخت و.... لزوم به‌کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات را در امر آموزش بیش از پیش مطرح می‌سازد. مزيت‌هاي يادگيري الكترونيكي را می‌توان به شرح زير خلاصه کرد: محدود نبودن به فضاي فيزيكي خاص افزايش كيفيت...