سونامی نئوبانک‌ها

از زمانی که موسسه اعتباری فدرال استنفورد اولین پورتال بانکداری اینترنتی جهان را در اکتبر سال 1994 ارائه کرد داستان نوآوری در حوزه بانکی رنگ تازه‌ای به خود گرفت. بانکداری آنلاین مفهومی بسیار جذاب بود و بسیاری از موسسات مالی معتبر را وسوسه کرد که از بستر اینترنت برای ارائه خدمات بانکی بهره گیرند. در این نقطه از داستان بود که فرایند ایده‌‎پردازی و خلق نوآوری خود را از چهارستون شعبه‌های بانکی رها کرد و به گستره شبکه‌ی وب، امکان بروز خلاقیت پیدا کرد. امروزه کمتر بانکی را پیدا خواهید کرد که کانال‌های بانکداری الکترونیکی نداشته باشد و از طریق به‌کارگیری کانال‌های مذکور خدمات 24*7 به مشتریانش عرضه نکند. در بانکداری الکترونیکی هدف جذب مشتری از طریق ارائه خدمات و محصولات بانکی در کانال‌های بانکداری الکترونیکی است و هر چقدر بانک ریسک بیشتری را بپذیرد و خود را درگیر چالش با رگولاتوری کند، می‌تواند تنوع بیشتری به سبد خدمات عرضه‌شده خود بدهد. در بانکداری الکترونیکی تمرکز بانک بر محصول یا خدمت ارائه‌شده در کانال بانکداری الکترونیکی است و سعی می‌کند با تغییر فرایندهای بانک، از طریق همین کانال با مشتری ارتباط برقرار کند و شرایط ارائه خدماتش به گونه‌ای باشد که مشتری کمتر نیاز پیدا کند تا به شعبه بانک مراجعه کند. با تمامی این تمهیدات، مشتری برای شناسایی و احراز هویت و اخذ خدمات پایه محبور است به شعبه مراجعه کند. اما داستان در همین نقطه متوقف نشد؛ وقتی جرقه نوآوری زده می‌شود و ساختار رسمی و سنتی در مقابل سیل درخواست‌های مشتریان تغییر را می‌پذیرد، سونامی تغییرات هر باوری را زیر علامت پرسش می‌برد. تغییرات ناشی از ایده‌های خلاقانه و نوآور توقفی نمی‌شناسند و این داستان ادامه پیدا می‌کند. این بار بحث «بانکداری دیجیتالی» پدید آمد و به جای اینکه بر سبد محصول یا خدمات تمرکز کند، به سوی مشتری رفت و سعی کرد تمام تمرکز بانک را...