صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات مانند دیگر صنایع و رشتهها، مملو است از اسناد بالادستی…
۹ مهر ۱۴۰۳
صحبت از کیفیت اینترنت مثل صحبت از آلودگی هواست. همه میدانند آلودگی هوا در وضعیت نگرانکنندهای قرار دارد اما پیدا کردن راهکاری برای از بین بردن این آلودگی کار چندان سادهای نیست، همه به یک باران یا یک وزش باد در جهت مناسب امیدوارند.
کیفیت دسترسی به اینترنت نیز درست همین وضعیت را دارد؛ از رئیسجمهور گرفته تا وزیر و در نهایت مصرفکننده نهایی همه میدانند سرعت دسترسی به اینترنت چندان مناسب نیست، قطع و وصل شبکه زیاد است و نمیتوان با این وضعیت گامی در جهت دولت الکترونیکی برداشت اما همه فقط امیدواریم بادی در جهت مناسب بوزد. هر گاه یکی از مسوولان از این وضعیت گلایه میکند، به جای اینکه از فردای آن روز کیفیت دسترسی به آن بهبود یابد یا سایر مسوولان در جهت بهبود آن گام بردارند، ابر و باد و مه و خورشید دست به دست هم میدهند که نهتنها کیفیت دسترسی بهبود نیابد بلکه وضعیت از آنچه هست بدتر شود و این روند تا چند روز ادامه خواهد داشت و جالب اینجاست که کسی نیز معترض نمیشود.
به نظر میرسد همه در یک توافق جمعی بر نامناسب بودن کیفیت اینترنت با یکدیگر به اجماع رسیدهاند؛ شعب بانکی برای یک روز تقریبا کامل نمیتوانند سرویسهای خود را ارائه دهند یا شهرداری از دادن خدمات به مراجعهکنندگان خود برای یک روز کامل معذور است اما باز هیچ کس به نظرش اتفاق زیاد مهمی نیست؛ همه با لحنی طنزآلود اما تلخگونه میگویند اینجا ایران است.
بسیاری بر این باورند تا زمانی که استفاده از اینترنت مانند استفاده از آب و برق تبدیل به زیرساخت زندگی شهروندان نشود، تغییر در آن بسیار مشکل خواهد بود اما زمانی اینترنت زیرساخت زندگی افراد میشود که خدماتی در این بستر ایجاد شود و از سویی تا کیفیت آن به سطح مطلوبی نرسد، امکان ارائه خدمات در بستر آن فراهم نیست یا بسیار سخت خواهد بود. در این صورت ما در یک سیکل قرار گرفتهایم که هر کدام پیشنیاز دیگری است و معلوم نیست چه زمانی باد مناسب میوزد