حباب استارت‌آپ و اپ

«استارت‌آپ» و «اپ موبایل» واژه‌هایی است که این روزها از در و دیوار می‌بارد. کنفرانس‌ها و رویدادهای استارت‌آپی هر روز بیشتر از قبل برگزار می‌شوند و بازار پر شده از تیم‌هایی که قبل از آنکه نام یا محصولی داشته باشند، برچسب استارت‌آپ را به خود پیوند می‌زنند. اکنون چند وقتی است مفهومی به نام شتاب‌دهنده استارت‌آپ هم متولد شده تا این زایش‌های نامعقول را تسریع ببخشد. تنها چند ماه از ورود این مفهوم به ایران نمی‌گذرد که چهار یا پنج شتاب‌دهنده در ایران شروع به کار کرده‌اند و هر روز که می‌گذرد تعدادشان به صورت غیرمعقولی افزایش می‌یابد.بگذارید نگاهی به تاریخ بیندازیم. از سال ۱۹۹۳ که موزاییک اولین مرورگر اینترنتی به بازار عرضه شد، رشد ارزش سهام شرکت‌های اینترنتی روند صعودی به خود گرفت. بیشتر آنها به این نتیجه رسیده بودند که اگر به اول نام خود یک E و به انتهای آن یک com. بیفزایند، ارزش سهام‌شان در بورس رشد تصاعدی پیدا می‌کند. آنها تاکید می‌کردند که زودبازده نیستند و در ابتدا به دنبال گسترش مشتریانند. به همین علت سرمایه‌گذاران در زمان خرید و فروش سهام بیشتر به آینده آنها فکر می‌کردند نه به برنامه حال‌شان. استفاده از لغات جذابی نظیر کسب ‌و کار شبکه‌ای، فناوری اطلاعات و اینترنت، سهامداران را هر چه بیشتر تشنه خرید سهام شرکت‌ها می‌کرد. در آن زمان بازار شرکت‌های اینترنتی چنان تب و تابی داشت که شهرهای مختلف آمریکا به شدت در تقلا بودند تا هر کدام به یک سیلیکون‌ولی تبدیل شوند. این روند از سال ۹۵ تا 2000 شدت گرفت. با این حال در ۱۰ مارس سال ۲۰۰۰ شاخص با افت شدید ارزش سهام مواجه شد. در روزهای بعد روند افت سهام ادامه داشت. در سال‌های بین ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ بازار فناوری‌های اینترنتی با افت پنج میلیارد دلاری مواجه شد. در ماه‌های بعد بسیاری از این شرکت‌ها از صحنه بازار محو شدند. روند افت سهام این شرکت‌ها به قدری شدید بود که بسیاری از سرمایه‌گذاران این رویداد را دات‌بمب‌ها نامگذاری می‌کردند. ورشکستگی این شرکت‌ها در آن زمان سومین ورشکستگی در تاریخ آمریکا محسوب می‌شد.اینجاست که حتی با وجود حس خوبی که در پویایی استارت‌آپ‌ها و به خصوص اپلیکیشن‌های موبایل می‌بینیم، در کنار ذهن‌مان به یاد انفجار حباب دات‌کام می‌افتیم