هوایی که نفس نمی‌کشیم

در سال‌های اخیر تمرکز بر تغییرات اقلیمی و بحران‌های ناشی از آن اندکی بیشتر شده است. تغییر اقلیمی به هر تغییر قابل توجهی گفته می‌شود که در طولانی‌مدت در منطقه‌ای خاص یا در کل اقلیم زمین رخ بدهد و عوامل مختلفی مانند تغییر در تابش خورشید و گازهای گلخانه‌ای بر تغییر اقلیم تاثیرگذار هستند. تغییر اقلیم اثرات منفی‌ای بر کره زمین و زندگی جانداران می‌گذارد. افزایش دمای کره زمین، آب شدن یخ قطب‌ها، افزایش توفان‌ها و سیل‌هایی نظیر سونامی نمونه‌هایی از اثرات مخرب تغییر اقلیم هس14ند.  این بار انگشت اتهام به سوی چه کسی است؟ انسان: موجود عجیبی که به خاطر زیست آسوده‌تر، بی‌محابا، دست به تخریب محیط زندگی خود می‌زند. در میان این هیاهو، نقش فناوری به نوبه خود، جالب توجه است. فناوری از سویی با استفاده از هوش مصنوعی و بزرگ‌داده سعی دارد راه‌حل‌هایی ارائه دهد که مبتنی بر داده‌هاست. استارت‌آپ‌ها با ارائه ایده‌های نو درصددند از میزان گازهای گلخانه‌ای بکاهند یا روش‌هایی را ارائه دهند که جایگزین روش‌های صنعتی و مصرفی‌ پیشین شود. از سوی دیگر شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر به عنوان تریبون‌هایی نسبتاً آزاد در فرهنگ‌سازی در زمینه تغییرات اقلیمی تاثیرات مثبت و گاه منفی داشته‌اند. سوال‌ اصلی‌ای که مطرح می‌شود این است که آیا فناوری- که خود بخشی از صنعت است- واقعاً قدرت این را دارد که با گرمایش جهانی و دیگر معضلات تغییرات اقلیمی مقابله کند؟ اگر بله، به چه هزینه‌ای و با کدام سرمایه‌گذاری‌ها؟ بر اساس آمار ارائه‌شده از سوی آژانس بین‌المللی انرژی در اواخر سال ۲۰۱۸، گازهای گلخانه‌ای منتشرشده ۴۰ درصد بیشتر از سال ۲۰۰۰ هستند. این رقم حیرت‌آور است. اما ما همچنان می‌توانیم فکر کنیم که نهایتاً کره زمین همچنان می‌چرخد؛ شاید روزی بشر به جایی برسد که توی حباب‌هایی از اکسیژن زندگی کند و اگر حباب‌ها بترکند، به علت میزان مواد آلاینده کشنده در جو زمین، همان لحظه صورتش...