چهارشنبه یازدهم مارس 2021 (21 اسفند)، سالگرد اعلام شیوع همهگیری کووید-19 از سوی سازمان بهداشت جهانی بود. همچنین چهارشنبه خاتمه 12 ماهی بود که رابطه ما با فناوری را به شدت تغییر داد، تحول اقتصاد جهان را شتاب بخشید و برخی از شرکتهای غالب دره سیلیکون را به طور نجومی قدرتمندتر کرد. از ابتدا مشخص بود که تاثیر همهگیری یا پاندمی بر صنایع مختلف یکسان نخواهد بود. زمانی که دولتها برنامههای فوری قرنطینه را اجرا میکردند، شرکتهای بزرگ فناوری از منحنی رویدادها جلوتر بودند. این شرکتها قبل از بسیاری از کسبوکارهای دیگر از کارمندانشان درخواست کرده بودند تا در خانه کار کنند. و برای بسیاری از شرکتهای فناوری این کار چندان دشوار نبود: نیروی کار آنها از مدتها قبل با نحوه کار از طریق کنفرانس ویدئویی و نرمافزار همکاری دیجیتالی آشنا بودند؛ چراکه آنها پیشگامان توسعه و استفاده از این ابزارها بودهاند. اما سایر کارکنان مجبور شدند عادات خود را تغییر دهند. ما خدماتی مانند رسانههای اجتماعی، آمازون و دُوردَش (DoorDash) را گاهی به کار میبردیم، اما پس از همهگیری، استفاده از آنها دیگر اختیاری نبود. آمازون تنها راه خرید محصولاتی بود که ما برای دریافتشان نمیتوانستیم به فروشگاه برویم. ارسال غذا تنها راه خرید از رستوران بود. فیسبوک و اینستاگرام راههای اصلی دیدن افرادی بود که در نزدیکی ما نبودند. و نرمافزار ارتباطات ویدئویی زوم جای اتاقهای کنفرانس در دفاتر کار و سایر فضاهای گردهمایی مانند اتاقهای نشیمن، کافه و کلاسهای درس را گرفت. این تحول برای صاحبان کسبوکار عمیقتر بود. مغازهها دیگر نمیتوانستند روی مراجعه حضوری مشتری حساب باز کنند یا تنها پول نقد را بپذیرند یا صفحات آنلاین خود را روزآمد نکنند. پس از همهگیری، اینترنت به تنها راه جذب مشتریان جدید و پرداخت هزینه تبدیل شد. در برخی موارد، این وضعیت همیشه هدف مدیران فناوری شرکتهای بینالمللی برای ما بوده است و شواهد آن را میتوان...