در میانه امنیت و آزادی

سال 2013 برای مردم آمریکا همراه با خبرهای تلخی در حوزه‌ حفظ حریم خصوصی و امنیت دیجیتالی بود. در این سال ادوارد اسنودن کارمند سابق آژانس امنیت ملی آمریکا از طریق روزنامه‌ گاردین به افشای برنامه‌ جاسوسی دولت آمریکا پرداخت. طبق این برنامه شرکت مخابراتی ورایزون (Verizon) که از بزرگ‌ترین موسسات شناخته‌شده در این حوزه محسوب می‌شود، اطلاعات مربوط به تماس‌های تلفنی شهروندان آمریکایی از جمله اطلاعات مربوط به شماره‌ها، مکان و طول مدت تماس را در اختیار دولت قرار می‌داده است. به دنبال این خبر، واشینگتن‌پست نیز از برنامه‌ جاسوسی پریزم (PRISM) تحت نظر آژانس امنیت ملی برای جمع‌آوری اطلاعات کاربران اینترنتی پرده برداشت. این افشاگری‌ها با واکنش‌های مختلف روبه‌رو شد. عده‌ای برنامه را محکوم کرده و عده‌ای دیگر به ستایش آن پرداخته‌اند. به عنوان مثال سناتور برنی ساندرز گفت:«ایالات متحده نباید تلفن میلیون‌ها آمریکایی بی‌گناه را جمع‌آوری کند... این آزادی نیست.» در مقابل سناتور لیندسی گراهام بیان کرد:«من مشتری شرکت ورایزون هستم. اگر دولت به دنبال شناسایی تماس یک تروریست با فرد دیگر در آمریکاست، دادن اطلاعات از سوی این شرکت به دولت برای من اهمیت ندارد.» همچنین هری رید رهبر اکثریت سنا معتقد است همگان باید آرامش خود را حفظ کنند چرا که این کار، اتفاق جدیدی نبوده است. در برابر این واکنش‌ها، دولت آمریکا ضمن دفاع از این برنامه، اعلام کرد این اقدامات برای محافظت مردم در برابر حملات تروریستی حیاتی است. جان ارنست سخنگوی کاخ سفید، طی نشستی بیان کرد فعالیت آژانس‌های اطلاعاتی دارای مجوز از دادگاه، بر طبق اساسنامه‌ عمومی و با نظارت و آگاهی کنگره است. در این میان سوالی مهم ذهن منتقدان را درگیر خود کرده است و آن اینکه آیا مردم آمریکا باید نگران جمع‌آوری اطلاعات از سوی آژانس امنیت ملی آمریکا باشند یا خیر؟ این سوال و سوالات دیگر مبنای بسیاری از میزگردها، مناظره‌ها و مقاله‌های ستون‌های ویژه‌ روزنامه‌ها قرار...