نگاهی به قانون آزادی بیان در اینترنت
متمم اول و بند 230 متفاوتاند
۷ اسفند ۱۳۹۹
زمان مطالعه : ۳ دقیقه
شماره ۸۸
تاریخ بهروزرسانی: ۹ اسفند ۱۳۹۹
اکنون مردم درباره 26 کلمه بسیار شنیدهاند، لطفاً به زبان غیرتخصصی معنا و مفهوم آن را توضیح دهید. معنای اصلی این است که اگر شما محتوای آنلاینی تولید کنید که به من آسیب میزند، میتوانم از شما شکایت کنم اما نمیتوانم از پلتفرمی شکایت کنم که مطالب افتراآمیز را در آن منتشر کردهاید. حالا باید به مساله ثانویه بپردازیم، زیرا اطلاعات نادرست و کذب بسیاری در این فضا وجود دارد. همچنین اطلاعات نادرست زیادی در مورد بند 230 ارائه شده است. لطفاً این مساله را برای ما توضیح دهید. مسائل زیادی در میان است که ربطی به بند 230 ندارد، اما مهمترین نکته این است که بند 230 و متمم اول قانون اساسی با یکدیگر فرق دارند. متمم اول قانون اساسی همیشه از مسائل متعددی محافظت و پاسداری کرده است، اما ناگهان همه سراغ سرزنش بند 230 رفتهاند. مهمترین مساله امکان تصمیمگیری برای بخش خصوصی در مورد صحبتها و نظرات است. این امر تحت حفاظت متمم اول است، فارغ از اینکه بند 230 چه میگوید. و باید بگوییم که این متمم مانع از نفود و مداخله دولت میشود، آیا درست است؟ مساله این است که توییتر دولت نیست، حتی اگر قدرت داشته باشد. دقیقاً... من، شما و هیچکس دیگری بر اساس متمم اول حق ندارد توییتر یا فیسبوک یا هر پلتفرم دیگری را مجبور کند که مسئولیت حرفهای کاربران یا دیگران را بر عهده گیرد. بله. پس اجازه دهید من وارد قلمرو پیچیدهتری درباره توییتر، فیسبوک و دیگر شرکتها شوم: آیا آنها در گفتمان ملی ما در حال حاضر بیش از حد قدرت دارند؟ فکر میکنم نگرانی درباره چند شرکت بزرگ و کنترلشان بر نظرات و حرفهای مردم کاملاً منطقی باشد. هرچند بند 230 ماجرای کاملاً متفاوتی دارد. هدف این بند در واقع داشتن فضای بیشتر برای حرف زدن است. و ما پلتفرمهای متعدد و بسیاری داریم. اما من بیشتر...
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.
وارد شویدعضو نیستید؟ عضو شوید