ناگهان شاد

«آموزش و پرورش روبیکا را به عنوان مجری شبکه اجتماعی شاد انتخاب کرد.» اواخر فروردین‌ماه بود که همین یک جمله سرنوشت دانش‌آموزان، کادر آموزشی، خانواده‌ها و حتی آموزش مجازی در ایران را تغییر داد. زمانی که مشخص شد به واسطه شیوع کرونا دیگر نمی‌توان کلاس‌های درس را به صورت حضوری برگزار کرد سیستم آموزشی پس از یک دوره سردرگمی، تصمیم گرفت از یک اپلیکیشن تازه‌تاسیس برای آموزش استفاده کند. گزینش «شاد» به عنوان پلتفرم آموزشی مدارس، انتقادهای فراوانی را برانگیخت. از پیام‌رسان‌ها و وزارت ارتباطات گرفته تا مدارس و خانواده‌ها؛ اما شاد آن‌قدر قدرتمند بود که بتواند همه این مخالفت‌ها و انتقادها را نادیده بگیرد. قدرتی که بیش از توانایی فنی، از پشتوانه مدیریتی و مالکیتی آن سرچشمه می‌گیرد. اعتماد به خودی‌ها انتخاب روبیکا برای ارائه پلتفرم آموزش مجازی مدارس، موجب انتقاد پیام‌رسان‌های داخلی شد که از زمان شیوع کرونا در کشور وارد مذاکره با آموزش و پرورش شده بودند تا بتوانند خود را برای نیازهای آموزشی آماده کنند؛ اما انگار در نهایت کسی انتخاب شد که «خودی» بودن آن پیشتر مسجل شده بود. شبکه اجتماعی دانش‌آموزان که به اختصار «شاد» نامیده می‌شود در توافقنامه‌ای میان همراه اول و وزارت آموزش و پرورش از سوی این اپراتور راه‌اندازی شد و دیگران از این بازی بیرون ماندند تا شاید بخشی از نگرانی‌ها بابت دسترسی کودکان و نوجوانان به ابزارهای الکترونیکی برطرف شود. وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد بابت راه‌اندازی شاد ریالی هزینه نکرده است؛ اما از آن سوی ماجرا، یک پیام‌رسان که تلاش دارد تبدیل به سوپراپ شود به سادگی ۱۴ میلیون مشترک را به خود جذب کرد. مشترکانی که ممکن است تا سال‌ها در این پیام‌رسان بمانند. در بازاری که پیام‌رسان‌ها بر سر جذب یک کاربر در نزاع با رقبای خارجی خود هستند عدد ۱۴ میلیون بسیار بزرگ است. شاد پس از آنکه توانست انتقادهای عمومی را پشت سر...