حفاظت از طفل نورسیده

فصل پاییز به بررسی تعریف و جایگاه قراردادهای نرم‌افزاری و نحوه انعقاد و چرخه حیات آن گذشت. به قدر مجال از سرفصل‌های ضروری و ضمایم قرارداد صحبت به میان آمد و فرض‌مان این است که قرارداد به درستی تدوین و به امضای طرفین رسیده است. اما آیا کار به انتها رسیده؟ بی‌تردید، پاسخ منفی است. قرارداد حالا مانند فرزندی نورسیده نیازمند مراقبت و پرورش خواهد بود. دست بر قضا روزهای ابتدایی به دلیل ناهماهنگی اجرایی میان طرفین قرارداد ضرورت مراقبت و رسیدگی بیش از آینده است. به مرور زمان با ایجاد شناخت از گردشکارها و نظام‌های داخلی، طرفین به توانمندی بیشتری برای تعامل و پیشبرد قرارداد خواهند رسید. اما نمی‌توان همه چیز را به آزمون و خطا سپرد و تن به هزینه غیرقابل پیش بینی داد. اینجاست که مولفه‌های دیگری برای به سرانجام رساندن قرارداد به میان خواهد آمد. در فصل زمستان، به نیمه دوم عمر قرارداد یعنی از ابلاغ و اجرا تا اختتام و حل و فصل اختلافات احتمالی خواهیم پرداخت. قرارداد نیازمند هدایت است قرارداد یک ظرفیت یا یک «امکان» است که برای «شدن» و «رسیدن» به هدایت نیاز دارد. هر هدایتی نیازمند خرد، هوش و تجربه خواهد بود و اینجاست که پای خدمتی نوین به میدان باز خواهد شد. آنچه ما در این نوشتار بررسی خواهیم کرد، هدایت‌گری قرارداد از سوی کارشناس یا دپارتمان مشخص است اما دور نیست زمانی که هوش مصنوعی در این وادی قدم گذارد و اینجاست که سرفصل «قرارداد هوشمند» یا همان Smart Contract گشوده خواهد شد. مساله قرارداد هوشمند موضوع سلسله یادداشت‌های مستقلی است که در این مجال به آن نمی‌پردازیم، اما این گزاره را که قرارداد نیازمند هدایت و مدیریت خواهد بود به عنوان زیرساخت تفکری قرارداد هوشمند مد نظر داشته باشید. کافی است بدانیم برای به انجام رسیدن یک پروژه انعقاد قرارداد کافی نیست و به پایش و نظارتی نظام‌مند...