چرا شرکت‌ها نمی‌توانند اخلاق در تکنولوژی را نادیده بگیرند

به گزارش پیوست، از یک منظر پاندمی کرونا و راه‌های مقابله و کنترل آن، تاییدی بر گرایش همیشگی انسان برای دریافت راه‌حل یک مشکل با استفاده از تکنولوژی است. از پیشرفت‌های هر روز در زمینه کنفرانس اینترنتی تا سیستم‌های پیشرفته هوش مصنوعی قدرت نوآوری را نشان می‌دهد.

این نگاه خوش‌بینانه از چشم‌انداز کوتاه مدت منشا می‌گیرد. در دوران سختی راه‌حل‌های سریع و آسان طرفدار پیدا می‌کنند اما استفاده از تکنولوژی بدون توجه به تاثیر آن برای جامعه خطرناک و غیرقابل پذیرش است. رهبران تجاری آینده که چنین سیستم‌هایی را خریداری کرده و به کار می‌گیرند با بازخورد‌های پرهزینه مالی و البته موثر بر اعتبار و شهرت روبه‌رو خواهند شد.

اخلاق در تکنولوژی با اینکه حوزه نسبتا جدید محسوب می‌شود با واکنش‌هایی از سوی فلاسفه یا فعالان روابط اجتماعی روبرو شده است. نمی‌توان انکار کرد که با ادامه بحران، اهمیت شناسایی آسیب‌های احتمالی ناشی از تکنولوژی افزایش پیدا می‌کند.

برای مثال بیومتریک‌هایی همچون سیستم‌های تشخیص چهره را در نظر بگیرید، این سیستم‌ها برای شرکت‌هایی که به دنبال کنترل ورود و خروج  یا پوشیدن ماسک و رعایت فاصله اجتماعی هستند بسیار جذاب است. با پیشرفت‌های جدید در این حوزه تکنولوژی‌هایی همچون اسکن دمایی و «اسکن دور چشم» (برای شناسایی افرادی که ماسک میپوشند) نیز با سیستم‌های تشخیص چهره تلفیق شده‌اند.

اما خرید چنین سیستم‌هایی باعث زیرسوال رفتن خریدار خواهد شد. تشخیص چهره در واقعیت با اتهاماتی مبنی بر تبعیض نژادی روبه‌رو است. همچنین خطر استفاده پنهان از این تکنولوژی نیز وجود دارد. تیشخص چهره از ابتدا برای اهداف امنیتی و انتظامی استفاده شده است. در بسیاری موارد حتی با پایان بحران نیز ممکن است شرکت‌ها برای چنین اهدافی از این ابزار‌های بیومتریک استفاده کنند. درنتیجه شرکت‌ها می‌توانند اطلاعات چهره را بدون شفافیت و اطلاع رسانی با دیگر سازمان‌های خصوصی و دولتی به اشتراک بگذارند.

تکنولوژی و اخلاق

بیومتریک‌ها تنها یکی از تکنولوژی‌هایی هستند که درنتیجه بحران به کانون توجه تبدیل شده و نیاز به اخلاق در تکنولوژی را نمایان کرده‌اند. درصورت عدم شفافیت و اطلاع رسانی، همین ابهامات برای تکنولوژی ردیابی کارکنان که با هدف افزایش خلاقیت انجام می‌گیرد نیز صدق می‌کند. در کنار بحران کرونا حالا سوالات زیادی درمورد تصمیم‌‌گیری‌های خودکار ،الگوریتم‌هایی که برای اختصاص وام، شغل و بسیاری چیز‌های دیگر تصمیم گیری می‌کنند، به وجود آمده است.

شرکت‌هایی که این سیستم‌های پرخطر را بدون در نظر گرفتن تدابیر لازم خریداری می‌کنند ممکن است هدف جریان حامی اخلاق در تکنولوژی قرار گیرند، جریانی که ابتدا در جوامع علمی و در بین فعالان اجتماعی شکل گرفت و حالا از آن فراتر رفته است. شرکت بزرگی همچون IBM که به دلیل همین جریان فروش تکنولوژی تشخیص چهره را به آژانس‌های امنیتی متوقف کرده است نشان دهنده قدرت این نهضت است.

افزایش توجه به اخلاقیات بیهوده نیست و شرکت‌هایی که چنین برداشتی از این موضوع دارند در معرض خطر جدی قرار خواهند گرفت. حتی اگر از احتمال تغییری قوانین چشم پوشی کنیم، خشم اجتماعی و زیان تجاری، بررسی این سیستم‌ها را اجتناب ناپذیر خواهد کرد. نمی‌توانیم تنها سازندگان الگوریتم تبعیض آمیز را سرزنش کنیم و هیچ اقدامی صورت نگیرد.

حتی اگر این موضوعات توجه شرکت‌هایی که با نوآوری خود را در شرایط بحران سر پا نگه می‌دارند را نیز جلب نکند، اخبار بهتری در راه است؛  پیشرفت در رابطه با یک سری تکنولوژی‌های پیشرفته و مهم سرعت گرفته است.

برآورد سود و زیان تکنولوژی

در چند سال گذشته چندین محقق زمان و انرژی خود را صرف توصیف بهتر شرایط کرده‌اند و سعی دارند شفافیت هوش مصنوعی را به حداکثر برسانند. در حالی که هنوز راهی طولانی تا رسیدن به هدف در پیش است اما می‌توان امیدوار بود که سرمایه‌گذاری در این حوزه افزایش یافته و درنتیجه موضوعات اخلاقی شرایط بهتری پیدا کنند.

شرکت‌ها برای تصمیم گیری درمورد تکنولوژی و خرید آن می‌توانند از ابزار‌های متعددی استفاده کنند. در انگلستان، NHSX، بازوی نوآوری خدمات درمانی ملی الگویی را در راستای خرید هوش مصنوعی به ارائه دهندگان خدمت درمانی عرضه کرده است.

مثال عملی دیگری که در ماه اکتبر ارائه شد یک حسابگر بازده اخلاقیت در سود است که از سوی شرکت مشاوره هاتوسیا (Hattusia) ارائه شده است. این ابزار با روش ساده‌ای سود و زیان تکنولوژی‌ها را با توجه به خطر نسبی بررسی می‌کند. همچنین این ابزار گزارشی را در اختیار فعالان قرار می‌دهد که برای اثبات ارزش واقعیت اخلاقیت در تکنولوژی مفید خواهد بود و الگویی را برای ساخت یک تیم تجاری مسئولیت پذیر ارائه خواهد کرد.

شبکه اجتماعی فیس‌بوک بیش از یک دهه پیش توصیه «سریع حرکت کن و بشکن» را به کارکنان ارائه کرد. در بحبوحه کرونا این خطر احساس می‌شود که شاید دیگر شرکت‌ها نیز به یک باره سرعت بگیرند. چنین کاری در واقع یک قمار اشتباه است و نباید اخلاقیات را با دید بسته بررسی کرد.

این فرض که اخلاقیات تکنولوژی در درون نوآوری نهفته است از عدم رغبت به عمل منشا می‌گیرد؛ همچنین این تصور که در نظر گرفتن اخلاقیات یک عمل «اختیاری» برای شرکت‌هایی است که توان چنین کاری را دارند نیز تصور درستی نیست.

آلید دوایت بنیانگذار هاتوسیا در گزارشی مربوط به بازده اخلاق در سود می‌گوید: «در نهایت اخلاق در تکنولوژی از آنجایی اهمیت می‌یابد که جان انسان‌ اهمیت می‌یابد و دلیل اهمیت آن بازده مالی نیست». دیگر بخش‌های صنعتی از جمله صنعت نفت و زغال‌سنگ به دلیل تاثیری که برسلامت اجتماع می‌گذارند با بازخوردهای منفی بسیاری روبه‌رو شده‌اند؛ هیچ دلیلی وجود ندارد که برای بخش تکنولوژی تفاوت قائل شویم.

منبع: FinancialTimes