آیا فناوری اطلاعات می‌تواند شکاف آموزش دانش‌آموزی را از بین ببرد: شاد در غیاب دیگران

شاید تصور بیشتر ما از آموزش غیرحضوری همانی بود که از سریال «اسکیپی کانگوروی بوته‌زار» دیده بودیم: پسربچه‌ای که در یک پارک ملی، از طریق سیستم رادیویی آموزش می‌دید؛ اما دنیای واقعی امروز با دنیای فانتزی استرالیای دهه ۶۰ میلادی تفاوت‌های بسیاری دارد. ورود کرونا به ایران آموزش مجازی و غیرحضوری را اجباری کرد، آن هم در حالی که هیچ‌کدام از ارکان کشور برای چنین وضعیتی آمادگی نداشتند. آموزش مجازی و مدارس هوشمند که از سال‌های پیش در دستور کار دولت بوده همچنان با اما و اگرهای جدی روبه‌روست و در اولین آزمون جدی در بهار امسال نمره قبولی نگرفت. اکنون در روزهای ابتدایی سال جاری، در حالی که نسخه جدید اپلیکیشن «شاد» رونمایی شده است، مشکلات متعدد دیگری در زمینه آموزش به کودکان و نوجوانان وجود دارد. مشکلاتی که عدالت آموزشی را زیر سوال می‌برد، عدالتی که تا پیش از این نیز وجود نداشت اما با غیرحضوری شدن مدارس به طور جدی‌تری زیر سوال رفته و خود را به شکل باز ماندن از تحصیل نشان می‌دهد. شاید برای همین باشد که رئیس‌جمهور و وزیر آموزش و پرورش در آخرین روزهای منتهی به شروع سال تحصیلی به صورت ناگهانی اعلام کردند آموزش به شیوه حضوری بوده و مدارس باید باز باشند. آن هم پس از ۱۷ سال تلاش برای هوشمندسازی آموزش و پرورش در کشور. چهارشنبه کنم فکری خط زمان (تایم‌لاین) آموزش الکترونیکی در مدارس ایران، مانند بسیاری از پروژه‌های دیگر، بسیار طولانی است و آغاز آن به زمان اجرای طرح «تکفا» بازمی‌گردد. تکفا که خلاصه‌شده طرح توسعه و کاربرد فناوری ارتباطات و اطلاعات ایران بود از سال ۸۰ آغاز شد. تکفا معادلی بود برای «دستور کار ملی فناوری ارتباطات و اطلاعات (NICTA)» و زمانی آغاز شد که مجلس تمام اصلاح‌طلب ششم به طرز غافلگیرکننده به نصرالله جهانگرد برای تصدی پست وزارت پست و تلگراف و تلفن آن زمان، رأی...