دنیای حرکات نمایشی

جهانی را تصور کنید که در آن دولت‌ها و بنگاه‌های فناوری، همکاری هماهنگ و خیراندیشی برای جلوگیری از گسترش ویروس کرونا دارند. مقامات سلامت همگانی از سامانه‌های تشخیص مجاورتی کمک می‌گیرند تماس‌ها را ردیابی و از اطلاعات شخصی افراد به دقت محافظت کنند تا اعتمادی همگانی ساخته و حفظ شود. اطلاعیه‌های خدمات عمومی دولت شامل اطلاعات شفاف درباره ویروس، بیماری و راهکارهای پیشنهادی برای کاهش شیوع در رسانه‌های اجتماعی به صورت گسترد‌ه‌ای منتشر می‌شوند. واکنش‌های مناسب مقامات دولتی به این اطلاعات نیرو می‌بخشد. حال به دنیای خودمان برگردید که در آن دولت‌ها و موسسات با هماهنگی کمتر و منفعت شخصی بیشتر به بیماری همه‌گیر عکس‌العمل نشان می‌دهند. به رغم اینکه افراد برجسته‌ای واکنش‌های دولت آمریکا را تحسین کرده‌اند، ابرازهای مدیریت بیماری همه‌گیر که توسط بنگاه‌های فناوری طراحی شده بازتاب‌های متفاوتی داشته‌اند. به عقیده بسیاری از افراد، چنین ابزارهایی خطرات همکاری تنگاتنگ دولت‌ها و بنگاه‌ها از جمله تهدید حریم شخصی و حقوق بشر را به حداقل می‌رساند. اشتباه در ردیابی تماس حریم شخصی را تهدید می‌کند و دستگاه‌های موازی از جمله سیاست‌گذاری را به افزایش مداخله ترغیب می‌کند. تحریف و دستکاری پیام‌های سلامت همگانی برای تامین منافع شخصی بازیگران دولتی کاری است که پیش از این شروع شده است. بازیگران دولتی ممکن است برای تامین منافع شخصی خود پیام‌های سلامت همگانی را تحریف یا دستکاری کنند (در واقع این کار را کرده‌اند). پلیس خودکار و کنترل محتوا لغزش به آغوش استبداد را آسان می‌کند. بازیگران دولتی ممکن است برای تامین منافع شخصی خود پیام‌های سلامت همگانی را تحریف یا دستکاری کنند حوادث اخیر سراسر جهان و ایالات متحده آمریکا نشان می‌دهد خطر این لغزش واقعی است. به باور ما، عادت مرسوم تن ‌دادن به «راهکارهای» بخش خصوصی برای مشکلات جمعی، ظرفیت واکنش موثر را در مقابل بیماری همه‌گیر به ‌وضوح کاهش داده است. همچنین ناتوانی در پاسخگویی موسسات فناوری، ما را...