دلتنگی‌های گاه و بی‌گاه

در سال‌های گذشته شاهد بودیم گفت‌وگوها درباره آینده مشاغل به طور فزاینده‌ای بر تمایل به انعطاف‌پذیری بیشتر متمرکز شده است. گزارش سال 2019 بافر Buffer از «وضعیت دورکاری» نشان می‌دهد 99 درصد از افرادی که در نظرسنجی شرکت کرده‌اند تمایل دارند در ادامه سال‌های حرفه‌ای‌شان برنامه منعطف‌تری داشته باشند تا بتوانند دست‌کم گاهی از راه دور و از هر مکانی کار کنند و زمان بیشتری برای گذراندن با خانواده داشته باشند.
در این میان با توجه به اقدامات تحمیلی قرنطینه در بسیاری کشورها و در پی بیماری همه‌گیر کووید-19، برای اولین بار بسیاری از کارکنان غیرکلیدی به سرعت دورکار شدند و تغییر قابل ملاحظه‌ای هم برای آنها و هم برای کارفرمایان رخ داده است.
شاید انعطاف‌پذیری برای کار در خانه که توسط فناوری ایجاد شده است چیزی باشد که تعداد رو به رشدی از افراد برای کار به دنبال آن هستند، اما اکنون می‌بینیم که افراد بسیاری از عادات روزمره خود دور مانده و به طور فزاینده‌ای منزوی شده یا به تعهدات خود عمل نمی‌کنند. همه اینها به علاوه نگرانی و عدم قطعیتی که در پی همه‌گیری کرونا به وجود آمده ممکن است کارکنان را به چالش‌های سلامت روان سوق دهد.

سلامت روان در محیط کار

دکتر نیک تیلور روانشناس بالینی، مدیرعامل و بنیان‌گذار Unmind است که پلتفرمی برای سلامت روانی در محیط کار محسوب می‌شود. او که حامی و سفیر جهانی UNLEASH نیز هست می‌گوید: «تجربه دست اول از بی‌توجهی به سلامت روان در محیط کار الهام‌بخش تاسیس Unmind بوده است.»

او ادامه می‌دهد: «خودم را دیدم که تبدیل به رهبری ارشد ‌شده‌ام و ناگهان متوجه شدم بخشی از تیم مدیریت افرادی هستم که به دنبال عدم سلامت روان غیبت زیادی داشته‌اند و تحت فشار زیادی بوده‌اند. کارکنان ناخوش بودند. با سطح بالایی از تغییر کارمندان مواجه بودیم و جذب بهترین افراد دشوار بود. بنابراین علاقه‌ام به چگونگی حمایت سازمان‌ها از افرادشان طبق اصولی روزانه بیشتر شد. اتفاق دیگری که همزمان رخ می‌داد دلسردی و ناامیدی من نسبت به روشی بود که ما در کسوت جامعه به سلامت روان می‌نگریم.»
Unmind ابزار و آموزش‌هایی را برای بهبود سلامت روان در محیط کار فراهم می‌کند، داده‌های ناشناس را برای تصمیم‌گیری بهتر درباره بهزیستی گرد می‌آورد و پیشنهادهایی برای خدمات حمایتی ارائه می‌دهد. تیلور می‌گوید: «از زمانی که شروع به کار کرده‌ایم شاهد رشد چشمگیری در زمینه‌های مختلفی از تجارت بوده‌ایم. نسخه دوم پلتفرمی که در اواخر سال گذشته ارائه شد بر اساس تمام آموخته‌هایی است که از زمان شروع این تجارت فرا گرفته‌ایم. ما بزرگ شده‌ایم و در 47 کشور دنیا کاربرانی داریم که در فضاهایی از شرکت‌های بومی مانند جان لوییس و شرکا گرفته تا شرکت‌های بزرگ‌تری همچون خطوط هوایی بریتیش، ASOS یا ویلیام هیل مشغول کار هستند. از نظر شرکت کار واقعی تازه شروع شده است، زیرا ماموریت ما بهبود سلامت روان 10 میلیون نفر در سازمان‌هایی در سراسر دنیاست. به عقیده من این ماموریت در شرایطی که بیماری همه‌گیری سلامت جهانی را تهدید می‌کند اهمیت بیشتری دارد.»

چالش‌های مهم: دورکاری و سلامت روان

اگرچه درباره اهمیت سلامت روان در محیط کار آگاهی فزاینده‌ای به وجود آمده، دورکاری یکی از حوزه‌های مغفول مانده است. مطابق نظرسنجی DigitalOcean، 82 درصد از متخصصان فناوری دورکار در آمریکا حس می‌کنند زیر بار فشارها له شده‌اند، 52 درصد می‌گویند ساعات بیشتری به کار مشغول‌اند و 40 درصد عقیده دارند نسبت به کسانی که در دفتر شرکت کار می‌کنند، از آنها انتظار می‌رود همکاری بیشتری داشته باشند. با این‌ حال تعادل بیشتر کار-زندگی نیز در این گزارش به چشم می‌خورد. تیلور معتقد است شرایط روز اوضاع را پیچیده‌تر می‌کند: «چالش‌های سلامت روان بسیار عمیق‌اند. حس رابطه داشتن با دیگران، دیدن آنها، ملاقات با دوستان و کسانی که دوست‌شان داریم و تعامل با دیگر مردم مواردی هستند که برای سلامت فردی مهم‌اند. اضطراب اجتماعی که در نزدیکی افراد دیگر حس می‌کنیم و احساس انزوایی که داریم بر این موارد بی‌تاثیر نبوده است. سلامت جسمی تاثیر مستقیمی بر سلامت روان دارد… در خانه ماندن باعث تغییر عادت‌های غذایی ما شده است. محیط‌های کوچک قرنطینه، بیرون نرفتن از خانه، ورزش نکردن یا صرفاً عدم جابه‌جایی به اندازه روزهای قدیم، تحرک افراد را کم کرده است. این به نوبه خود بر خواب افراد تاثیر می‌گذارد، همان‌طور که تغییر تعادل کار-زندگی یا اضطراب عمومی‌ای که به عنوان جامعه درباره امور مالی و امنیت شغلی داریم تاثیرگذارند. تغییرات خلقی، میزان استرس و اضطراب عمومی در خطر افزایش‌اند.»

بنا بر یافته‌های مجله روانپزشکی Lancet، بیماری همه‌گیر کرونا می‌تواند بر سلامت روان افراد تاثیر ژرفی بگذارد و تیلور تاکید می‌کند کارفرمایان باید شرایط استثنایی این تغییر به دورکاری را درک کنند.
او می‌گوید: «مهم این است که درک کنیم دورکاری با یک روز در هفته کار از خانه متفاوت است. علاوه بر انبوه تغییراتی که باید با آنها سازگار شویم، نمی‌دانیم تا چه زمانی این سازگاری طول خواهد کشید. به نظر من هر کسی شرایط فردی متفاوتی دارد و این چالش‌ها تاثیر متفاوتی بر افراد می‌گذارند. مثلاً وقتی می‌خواهید برای یک جلسه کاری آنلاین در Zoom آماده شوید، و فرزند خردسالی در خانه دارید، مذاکره با او چالش‌برانگیز است.»

بهبود و افزایش ارتباط

بر اساس گزارش شرکت App Annie استفاده از بسترهای آنلاین جلسات تصویری مانند Zoom و Skype اصلی‌ترین شیوه ارتباط کاری و اجتماعی بین همکاران بوده است و در اواسط ماه مارس دانلود حدود 62 میلیون اپلیکیشن برای جلسات تصویری در گوگل‌پلی و iOS ثبت شده است.تیلور معتقد است سازمان‌ها باید از این تغییر در شیوه انجام کارها بهره گیرند تا ارتباطات عمیق‌تر، به رغم فاصله فیزیکی، را تشویق کنند: «به عقیده من کارهای زیادی وجود دارد که سازمان‌ها می‌توانند بر عهده گیرند؛ مثلاً درباره کسی که حالا از خانه کار می‌کند، حصول اطمینان از اینکه ارتباط آنلاین با استفاده از زوم، اسکایپ یا هر اپلیکیشن دیگری به بهترین شکل برقرار می‌شود یکی از این نوع کارهاست. یا خلق فرصت برای ارتباطات اجتماعی بین همکاران به جای اینکه همیشه از طریق تماس‌های کاری با هم در ارتباط باشند. مثلاً می‌توانید فضایی آنلاین داشته باشید که افراد به مثابه اتاق‌ها یا سالن غذاخوری شرکت در آن سرک بکشند. در عین حال مطمئن شوید مدیران در یک رابطه شفاف اطلاعات کافی را درباره آنچه در جریان است ارائه می‌دهند.»
اهمیت هدایت افراد توسط برگزیدگان وقتی پای عادات سالم دورکاری در میان است نکته دیگری است که تیلور توضیح می‌دهد: «ترویج فرهنگی که واقعاً به افراد فرصت ورزش ‌کردن بدهد بسیار مهم است. تشخیص و اتخاذ انعطاف‌پذیری تغییرات مهمی را رقم خواهد زد. اولویت بعضی چیزها که قبلاً برای تجارت بسیار مهم بود تغییر کرده است. و در سوی دیگر چیزهایی که به نظر نمی‌آمد چندان مهم باشند حالا اهمیت یافته‌اند.»
تحقیق «وضعیت دورکاری» سال 2019 بافر گزارش می‌دهد 19 درصد کارکنان تنهایی را بزرگ‌ترین مشکلی قلمداد کرده‌اند که هنگام کار از خانه پیش رویشان است. فناوری می‌تواند کمی این درد را تسکین دهد: «فناوری در حفظ سلامت روان نقش بسیار مهمی دارد. احتمالاً اگر فناوری را به شکل امروز در اختیار نداشتیم، این دوران برای همه ما تجربه متفاوتی رقم خورده می‌شد. فناوری ثابت کرد که می‌تواند در کمک به ارتباط ما با هم یا مراقبت از سلامت جسمی و روانی‌مان به شکل قابل توجهی موثر باشد. به عقیده من فناوری از راه‌های بسیار زیادی به مردم کمک کرده است تا در این دوران سلامت و بهزیستی خود را حفظ کنند.»
با این حال پیشرفت فناوری در محیط کار می‌تواند مشکلاتی برای دورکاران به وجود آورد: خلق ایده «همیشه آنلاین/بیدار» که کارکنان حس کنند باید همواره در دسترس باشند و قطع ارتباط مشکل باشد. کارفرمایان باید نحوه استفاده از ابزارهای دورکاری و تاثیر آن بر بهزیستی را به دقت بررسی کنند.
تیلور می‌گوید: «مهم است درباره تاثیر منفی فناوری بر سلامت روان مردم صحبت کنیم. مانند هر چیز دیگر مهم است که تعادل بین زندگی جسمی و زندگی دیجیتالی حفظ شود. و فکر می‌کنم یکی از چالش‌های امروز افراد حفظ تعادل کار-زندگی است. فردی که پشت کامپیوتر در اتاق نشیمن خانه‌اش یا در آشپزخانه نشسته است، اگر می‌خواهد تعادل را حفظ کند، باید بعد از ساعت پنج یا شش بعدازظهر کامپیوتر را خاموش کند. و به نظرم باید رهبرانی داشته باشیم که خودشان در این راه نمونه و پیشگام باشند و فرهنگی را خلق کنند که تعیین مرز برای کار و زندگی را بپذیرد و بگوید: حالا زمانی ا‌ست که باید به خانه بپردازم.»

ابزار مناسب برای کارمندان

البته که همه کارکنان دورکار نشده‌اند، به ویژه کارکنان کلیدی که تحت فشارهای مضاعف و خطراتی هستند که سلامت‌شان را تهدید می‌کند. Unmind دسترسی آزاد به بسترهای دیجیتالی و منابع‌ را برای همه کارکنان بخش سلامت (حدود یک و نیم میلیون نفر) در مقابله با فشار کووید-19 فراهم کرده است. این امر به خط مقدمی که علیه ویروس کرونا می‌جنگند کمک می‌کند از سلامت روان خود مراقبت کنند.
تیلور معتقد است حفظ بهزیستی روان این کارکنان بسیار حیاتی است: «اکنون افراد بسیاری کارهای خیلی مهمی برای گردش اقتصاد انجام می‌دهند. درباره سازمان‌ها عقیده من این است که همزمان که روش‌های زیست بهتر را به ‌کار می‌گیرند، باید کاملاً مطمئن شوند افراد حس می‌کنند به بهترین شیوه از جانب مدیران شنیده می‌شوند، همچنین اطمینان یابند که مدیران به آنچه که کارمندان‌شان می‌گویند واقعاً گوش می‌دهند.»
تیلور با نگاهی فراتر از بیماری همه‌گیر کرونا عقیده دارد ماهیت کار می‌تواند تغییر کند و ملاحظات جدیدی درباره سلامت روان به همراه آورد. می‌توان امید داشت که این امر آگاهی عمومی را نسبت به مزایایی که انعطاف‌پذیری برای سلامت روانی کارمندان در این شرایط به ارمغان می‌آورد افزایش دهد: «یکی از اتفاقاتی که ممکن است رخ دهد به رسمیت شناختن کارهایی است که حالا می‌توانیم از خانه انجام دهیم، کارهایی که پیش از این فکر می‌کردیم نمی‌توان در خانه انجام داد. اما حدس من این است که به همان اندازه که می‌توانیم درباره مزایای دورکاری استدلال بیاوریم، افرادی خواهند بود که بگویند: «میدونی چیه؟ واقعاً دلم برای گفت‌وگو با همکارانم تنگ شده. دلم واقعاً برای آن تعامل اجتماعی که داشتیم تنگ شده.»
به علاوه فکر می‌کنم سازمان‌ها درک خواهند کرد کارمندان‌شان در هر موقعیتی که باشند به ابزارهای مناسب نیاز دارند. این موقعیت می‌تواند حضور دائم کارمندان در یک مکان ثابت یا در همه زمان‌ها نباشد. این درک می‌تواند حصول اطمینان از دسترسی صحیح به نرم‌افزارهای جلسات آنلاین تصویری باشد. یا می‌تواند ابتکاراتی برای بهزیستی مناسب به منظور برآوردن نیازهای افرادشان در شرایطی که یکدیگر را نمی‌بینند باشد و این شروع برنامه دیجیتالی ‌شدن است.»

منبع: وردیکت