با تقابل کاری به نفع مخابرات انجام نمی‌شود

شرکت مخابرات ایران در سال‌های پس از خصوصی‌سازی پنج مدیرعامل و یک سرپرست به خود دیده که هر کدام از آنها سبک خاصی در مدیریت دارند. داستان این مدیرعامل‌ها از صابر فیضی آغاز می‌شود و به مجید صدری می‌رسد که در آستانه دهمین سال واگذاری سهام شرکت مخابرات ایران، کشتی توفان‌زده‌ای را هدایت می‌کند که از انواع و اقسام حوادث گذشته و به امروز رسیده. مخابرات ایران از یک ‌سو با انتظارات داخلی کارکنان و بازنشستگانش روبه‌روست و از سوی دیگر، نیازهای جامعه را در برابر خود می‌بیند. شبکه‌ای توسعه‌نیافته، بازاری رو به افول و درآمدی که هر روز سخت‌تر به ‌دست می‌آید. در این میانه، مجید صدری چه می‌کند؟ گفت‌وگوی پیوست با او را بخوانید. سال ۹۵، وقتی بعد از یک دوره طولانی اختلاف میان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات با سهامداران غیردولتی شرکت مخابرات ایران، هیات مدیره و مدیرعامل جدید انتخاب شدند و تصور می‌شد که وارد یک دوره ثبات در شرکت مخابرات ایران شده‌ایم، باز هم در کمتر از دو سال شاهد تغییرات مدیریتی در این شرکت بودیم. چه شد که مدیرعامل مخابرات شدید؟ این سوال را باید از آنهایی بپرسید که مرا انتخاب کردند. ولی با توجه به سوابق کاری‌ام در حوزه IT و ICT و حضورم در شرکت رایتل، دوستان پیشنهاد حضور در شرکت مخابرات ایران را دادند. این دوستان چه کسانی بودند؟ مثلاً آقای وزیر؟ بالاخره آقای وزیر پیشنهاد دادند اما می‌دانید که برای انتخاب مدیرعامل شرکت مخابرات ایران، همه سهامداران باید به توافق برسند. این توافق بر اساس میثاق‌نامه‌ای است که در زمان آقای واعظی به امضا رسید؟ وگرنه طبق قانون، سهامدار عمده می‌تواند تغییرات ایجاد کند. من فکر می‌کنم خیلی از کارهایی که در یک سال‌ و نیم گذشته انجام داده‌ایم به خاطر تعاملی بوده است که دست‌اندرکاران این حوزه با هم داشته‌اند. با تقابل کاری به نفع مخابرات انجام نمی‌شود. ارتباط...