این هنوز از عواقب سحر است

سال‌ها با ورود بی‌مقدمه‌ فناوری به کشور در سایه غفلت سیاست‌گذار و متولی، از عدم ورود و تبیین فرهنگ استفاده از فناوری در کشور نالیده‌ایم؛ از زمان ورود ماشین‌دودی سابق و خودرو امروز تا موبایل، اینترنت و غیره، فریادمان بلند بوده که این چه وضع حملی است؟ چرا فناوری بدون فهم و درک عوارض و استعدادها در کشور رسوخ پیدا می‌کند؟ اینک در کنار هجمه‌ی تمام ابزارهای فناورانه‌ جدید، پلتفرم‌ها- به ‌عنوان یک فناوری کسب‌وکاری- دنیا را فرا گرفته‌اند و فراتر از ابزارها، شیوه‌ کسب‌وکار را دگرگون کرده‌اند. از قضا سرعت انتشار فناوری نیز به حدی افزایش یافته که این بار چالش‌های تنظیم مقررات و مسئولیت‌های بازیگران این کار و کسب همچون سایر فناوری‌های نوپدید- نظیر رمزارزها- همچنان در کشورهای زادگاه خود نیز محل مناقشه هستند، چه رسد به مصرف‌کنندگان یا دنبال‌کنندگان آنها در کشورهای دیگر! و این خود بر دشواری حل مسائل می‌افزاید. سکوسازی یا پلتفرمیفیکیشن این روزها تا حدی اهمیت یافته که هفته‌ای نیست مقاله، کتاب، اخبار نشست یا سمیناری با موضوع قوانین و مقررات ناظر و حاکم بر آنها منتشر نشود. کافی است مروری بر مقالات هاروارد، ام‌آی‌تی، استنفورد و غیره داشته باشیم تا متوجه سطح اهمیت این دغدغه‌ها شویم. پلتفرم‌ها کسب‌وکارهای تولیدی و خدماتی را دگرگون می‌کنند و به نوعی همان‌طور که در عصر صنعتی، اتوماسیون بازوهای خودکار را به ‌جای بازوی انسانی در کارخانه‌ها به ‌کار بست، در عصر پسامدرن، پلتفرم‌ها (سایبرناسیون) کار فکری را خودکار کرده و عقل و عرف جمعی و خودکارشده را جایگزین عقل منفرد می‌کنند. از آنجا که تاکسی‌های اینترنتی نخستین پیشگامان فراگیری پلتفرم‌ها در دنیا بودند و سبک زندگی مردم کلانشهرها را حداقل در حوزه‌ حمل‌ونقل درون شهری تغییر دادند، بیشترین چالش‌های مقرراتی نیز متوجه آنها بوده، خاصه آنکه در ایران سرعت رشد بهره‌گیری از خدمات درخواست تاکسی سریع‌تر از هر کشور دیگری در جهان بود و تهران خیلی سریع...