یک طرح و هفت نکته

در حالی می‌خواهم در مورد «نحوه کمک دولتمردان به اکوسیستم استارت‌آپی» بنویسم که دولتمردان ما سالی را که گذشت «سالی سخت» نامیده بودند و بارها به آن اشاره داشتند. سالی که ایران عزیزمان با بحران‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و شاید ملموس‌ترین بحران، یعنی بحران اقتصادی، رودررو بود تا جایی که رئیس دولت از آن بحران به عنوان «جنگ اقتصادی» یاد کرد و خود را فرمانده این جنگ نامید. حال سوال اینجاست که آیا فرمانده می‌داند که سربازان او در جبهه استارت‌آپی به چه کمک‌هایی نیاز دارند؟ قطعاً جواب این سوال را با گذر زمان می‌توان مشخص کرد ولی یک ضرب‌المثل است که می‌گوید سالی که نکوست از بهارش پیداست. با تصویب طرح نوآفرین در هیات محترم دولت، امید به اینکه فرمانده و همکارانش حواس‌شان به جبهه استارت‌آپی است امید بیشتری را در دل تک‌تک جوانان و فعالان این اکوسیستم زنده کرد. چراکه این اکوسیستم دارای حساسیت‌های خاصی است، اکوسیستمی که خیلی از جوانان را از فکر رفتن از کشور دور کرد و تعداد قابل تاملی از نخبگان خارج‌رفته را نیز امیدوارانه به ایران بازگرداند. آن‌گونه که از سخنم برمی‌آید مهم‌ترین رکن این اکوسیستم امیدواری است، امیدی تازه پدید آمده که سبب تلاش شبانه‌روزی خیلی از نخبگان کشور شده است. این اکوسیستم با درگیری‌هایی داخلی (مجوزها، مقررات سنتی و غیره) حتی قبل از جنگ اقتصادی نیز همراه بوده است. در واقع وقتی از اکوسیستم استارت‌آپی سخن می‌گوییم منظورمان جبهه‌ای با دو درگیری است؛ هم درگیری داخلی هم درگیری خارجی! به نظر می‌آید هر تصمیمی که فرمانده می‌گیرد باید در راستای تقویت این امید باشد. امیدی که همراه با تلاش شبانه‌روزی جوانان قطعاً به سرانجامی نیکو خواهد رسید. با مطالعه طرح نوآفرین درمی‌یابیم که فرمانده در راستای کمتر کردن درگیری‌های داخلی برای استارت‌آپ‌ها بسیار امیدوارکننده رفتار کرده است. طرحی که سعی شده همه جوانب را در نظر بگیرد و به عنوان...