مثنوی‌های هفتاد من حریم خصوصی

حتی قواعد جدید حریم خصوصی اروپا کمکی نکرد که ما دیگر با قراردادهای طولانی و پیچیده حقوقی در زمان استفاده از یک خدمت الکترونیکی روبه‌رو نباشیم. اوایل خردادماه بود که وزیر ارتباطات در یک توییت به کمیسیون اروپا بابت تصویب قانونی به نام GDPR تبریک گفت و ضمناً گفت که قانونی در همین زمینه یعنی صیانت از اطلاعات در ایران نیز در حال تصویب است و ایران آماده است تا در این زمینه با اروپا گفت‌وگو کند و احتمالاً از نظر حقوقی به نقاط تفاهمی برسد. تصویب این قانون که نام دقیق آن General Data Protection Regulation است در سطح جهانی هم بازتاب داشته و سایت مشهور CNET نیز به آن پرداخته است. این مطلب در واقع خلاصه ترجمه‌شده یکی از گزارش‌های این سایت در زمینه تصویب این قانون است. اما مطلب در مورد چیست؟ مشکل ما در مقابل شرکت‌های بزرگ دو مساله است. یکی اینکه آنها از طریق خلأهای قانونی یا اصلاً به صورت کاملاً غیرقانونی از دیتای ما استفاده می‌کنند و یکی دیگر اینکه قواعدی که آنها به عنوان یک قرارداد بین ما به عنوان کاربر و خودشان به عنوان ارائه‌کننده خدمت قرار می‌دهند بسیار مفصل و با ادبیاتی پیچیده است که تقریباً نه کسی آن را می‌خواند و نه کسی از آن سر درمی‌آورد. همین می‌شود که به قول معروف همه ما دکمه موافقم یا دکمه NEXT را می‌زنیم و به این شرکت‌ها اجازه می‌دهیم به صورت کاملاً قانونی هر کاری می‌خواهند با اطلاعات ما انجام دهند. گزارش از پیام‌های مختلفی آغاز می‌شود که برای ما در مورد به‌روزرسانی قواعد مربوط به حریم خصوصی می‌آید. حتماً شما هم در ماه‌های اخیر بارها این ایمیل‌ها را دریافت کرده‌اید یا وقتی توییتر یا اینستاگرام خود را باز کرده‌اید اپلیکیشن به شما خبر داده که قواعد مربوط به حریم خصوصی بازنگری شده و باید قبل از استفاده از این نرم‌افزار...