درسنامه مالیاتی

مساله مالیات شرکت‌های حوزه فناوری اطلاعات در سال‌های اخیر با ابهام‌ها، اشتباه‌ها و حتی افسانه‌هایی روبه‌رو بوده است. تغییر نظام مالیاتی و اضافه شدن مساله ارزش افزوده از یک سو و تغییر ماهوی در شرکت‌های این حوزه و اضافه شدن استارت‌آپ‌ها، یا آن‌طور که در قوانین آمده شرکت‌های دانش‌بنیان، به حدی قواعد این عرصه را فربه کرده که دیگر کسی به سادگی نمی‌تواند از پس پیچیدگی‌های این عرصه برآید و از این روست که طبقه‌بندی و ساده‌سازی این قوانین برای فعالان این عرصه مفید و برای علاقه‌مندان به این حوزه احتمالاً پاسخ سوالات و ابهامات گوناگون خواهد بود.   ۱- مالیات به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شود: مالیات مستقیم و مالیات بر ارزش افزوده. ۲- در حوزه مالیات مستقیم، تکلیف کلی در مورد شرکت‌ها از جمله شرکت‌های حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات را بند ۴ از ماده ۲ قانون مالیات‌های مستقیم روشن کرده است: «هر شخص حقوقی ایرانی نسبت به کلیه درآمدهایی که در ایران یا خارج از ایران تحصیل می‌نماید» مشمول پرداخت مالیات است. ۳- طبق ماده یک قانون مالیات بر ارزش افزوده هم «عرضه کالاها وارائه خدمات در ایران و همچنین واردات و صادرات آنها مشمول مقررات این قانون می‌باشد». شاید لازم باشد که بگوییم ارزش افزوده یعنی «تفاوت بین ارزش کالاها و خدمات عرضه‌شده با ارزش کالاها و خدمات خریداری یا تحصیل‌شده در یک دوره معین» و مالیات بر ارزش افزوده در واقع یعنی درصدی از این تفاوت. ۴- حال مساله اصلی بحث معافیت از پرداخت مالیات است چراکه اصل بر این است که فعالان حوزه فناوری اطلاعات هم مثل همه فعالان این حوزه نسبت به پرداخت مالیات اقدام کنند. ۵- معافیت شرکت‌های حوزه فناوری اطلاعات در زمینه مالیات در ماده ۱۳۲ قانون آمده است (البته ماده ۱۳۲ قانون در واقع طبق ماده ۳۱ «قانون رفع موانع تولید رقابت‌پذیر و ارتقای نظام مالی کشور» اصلاح...