خطر خاموشی در کمین اقتصاد؛ برق می‌رود، بحران می‌ماند

تاب‌آوری در زمینه برق یکی از حوزه‌هایی است که در مدیریت ریسک نادیده گرفته می‌شود اما رویدادهای اخیر نشان می‌دهند این رشته به توجه بسیار بیشتری نیاز دارد. قطعی برق در نقاط مختلف جهان بیشتر رواج پیدا می‌کند و اختلال‌آفرین‌تر می‌شود. آتش‌سوزی‌های افسارگسیخته ناشی از تغییرات اقلیمی، بی‌ثباتی شبکه، حملات سایبری، آب‌وهوای نامساعد و قطع تامین سوخت همگی نقش داشته‌اند و آثارشان دیگر به بازارهای در حال ‌توسعه محدود نمی‌شوند. در سال‌های گذشته شاهد خاموشی‌های گسترده در کالیفرنیا، تگزاس، آفریقای جنوبی، پاکستان، استرالیا و جنوب اروپا بوده‌ایم. این خاموشی‌ها مخرب‌ترین تاثیرشان را بر اقتصادهای کاملاً دیجیتالی می‌گذارند. حتی در بریتانیا نیز برنامه احتیاطی با عنوان برنامه بومادران تدارک دیده شده است. سناریوهایی در این برنامه وجود دارد که در آنها تا هفت روز صرفاً ۶۰ درصد تقاضای ملی برای برق برآورده می‌شود. در این زمینه، امنیت انرژی دیگر یک موضوع عملیاتی نیست. امنیت انرژی تهدیدی در سطح هیات‌مدیره است که استمرار، شهرت و یکپارچگی زنجیره تامین را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با وجود این، بسیاری از سازمان‌ها هنوز این موضوع را یک مشکل تاسیساتی به حساب می‌آورند نه یک ریسک استراتژیک. وابستگی زیاد به سیستم‌های دیجیتالی مهم‌ترین آسیب‌پذیری فقدان خود برق نیست بلکه فقدان سیستم‌هایی است که به برق وابسته‌اند. سازمان‌ها سال‌ها کوشیده‌اند فرایندها را دیجیتالی کنند تا سرعت و کارآمدی افزایش یابد و دورکاری امکان‌پذیر شود. اما این دستاوردها با از دست دادن تاب‌آوری حاصل شده‌اند. در خلال خاموشی بزرگ در اسپانیا، پرتغال و بخش‌هایی از فرانسه در آوریل ۲۰۲۵، حتی شرکت‌هایی که برنامه‌های احتیاطی معقول داشتند سخت توانستند از این برنامه‌ها بهره ببرند. شبکه‌های اینترنتی و همراه فرو پاشیدند. سیستم‌های پرداخت قطع شدند. دسترسی به ابر از بین رفت. ارتباطات بین گروه‌های بحران کاملاً از دست رفت. به گفته آلوارو ماریس از مارش، «خاموشی نشان داد امنیت انرژی زیربنای تاب‌آوری در دنیای دیجیتالی است». سازمان‌های بسیار زیادی حالا...