مانند یک بازی جاسوسی

زندگی روزانه در چین توسط تکنولوژی‌های امنیتی کنترل می‌شود، از اسکنرهای بدن گرفته تا دستگاه‌های اشعه‌ ایکس که در هر ایستگاه مترو شهری استفاده می‌شوند و درخواست برای کد ملی در پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی در راستای اینکه هر سخن خطرناکی ردیابی و توبیخ شود. تکنولوژی‌هایی که زمانی پتانسیل قدرت دادن به عموم مردم را در خود داشتند، تبدیل به ابزارهایی شده‌اند که چین از آنها استفاده می‌کند تا روز‌به‌روز بیشتر به سمت دیکتاتوری پیش برود، ابزارهایی که حالا پکن قصد دارد آنها را به کشورهای در حال توسعه بفروشد. دولت چین در سال 2015 برنامه‌ خود را اعلام کرد که در آن قصد دارد تا سال 2025 صنعت تکنولوژی‌های پیشرو را تحت تسلط خود درآورد. سال پیش نیز بخش دیگری به این برنامه اضافه شد و چین اعلام کرد قصد دارد تا سال 2030 کشوری پیشرو در زمینه‌ هوش مصنوعی باشد و صنعتی 150 میلیارد دلاری در این زمینه داشته باشد. کشورهای در حال توسعه بخش بزرگی از این برنامه هستند. اما چین فقط نمی‌خواهد این بازارها را از آن خود کند، این کشور می‌خواهد از کشورهای در حال توسعه به عنوان آزمایشگاهی برای بهبود تکنولوژی‌های نظارتی خود بهره ببرد. رابرت موگابه، رئیس‌جمهور سابق زیمبابوه و شی‌جین پینگ، رئیس‌جمهور چین بسیاری از بخش‌های آفریقا برای خدمات تلکام و دیجیتالی خود به شرکت‌های چینی وابسته‌اند. هلدینگ ترنسیون،‌ شرکتی که در شنژن واقع شده است، در سال 2017 برترین شرکت گوشی‌های هوشمند در آفریقا بود. زدتی‌ای، غول تلکام چین، زیرساخت‌های مورد نیاز دولت اتیوپی برای نظارت بر ارتباطات شهروندانش را فراهم می‌کند. هیکویژن، پیشروترین شرکت دوربین‌های نظارتی در جهان، دفتری در ژوهانسبورگ افتتاح کرده است. آخرین مورد نیز تکنولوژی کلودواک است، استارت‌آپی واقع در گوانگ‌ژو که قراردادی با دولت زیمبابوه امضا کرده است تا برنامه‌ای برای تشخیص چهره‌ عموم شهروندان این کشور را در اختیار دولت این کشور قرار دهد. این توافق...