بخش خصوصی به اهمیت خود در اقتصاد واقف نیست

ساختارهای تشکلی عموماً بر اساس منافع اقتصادی اعضای آن تشکل ایجاد شده و در عین حال در راستای صیانت از اعضا و هم‌افزایی آنها با یکدیگر هم فعالیت می‌کنند. به اشتراک‌گذاری دانش و بهترین تجارب و ایجاد یک فرهنگ بهبود مستمر جمعی و درون‌صنفی و خلق ارزش افزوده برای تک‌تک اعضا و مجموعه‌ها و سازمان‌های مرتبط، هدف اصلی تشکیل نظام‌های صنفی در همه دنیاست. نظام صنفی یعنی هم‌افزایی برای ایجاد یک زنجیره ارزش که نتیجه آن مطالبه‌گری از حاکمیت و قانون‌گذار و نهایتاً ساماندهی بازار و رفع موانع کسب‌وکار، بهبود اقتصادی کسب‌وکارها، تشکیل بازارهای جدید، یادگیری جمعی و ارتقای صنعت خواهد بود. سازمان نظام صنفی رایانه‌ای هم با اهداف بنیادین مشابهی از آنچه ذکر شد از دید من در حدود دو دهه پیش تشکیل شد. اگرچه اوضاع اقتصادی در کشور در سال‌های فعالیت نصر آن‌قدر پیچیده شد که بارها این اهداف در حد زنده ماندن بنگاه‌های اقتصادی و اعضای صنف تنزل کرد و به جای ارتقای صنعت و رشد فضای کسب‌وکار، همه تلاش‌ها ختم به یافتن راه‌هایی برای زنده ماندن شد. در تمام سال‌های فعالیت صنفی‌ام همیشه بر این باور بوده‌ام که فعالیت‌های ما به فعالیت‌های درون‌صنفی و برون‌صنفی که بر هم تاثیرگذارند تقسیم می‌شود و اتفاقاً تاثیر فعالیت‌های درون‌صنفی بر برون‌صنفی بسیار بیشتر است. یکی از مهم‌ترین نیازمندی‌های درون‌صنفی، ایجاد فرهنگ رفتار تشکلی است؛ یعنی در نظر گرفتن منافع بلندمدت جمعی به جای تمرکز بر منافع فردی لحظه‌ای و تلاش جمعی برای دستیابی به آن. همچنان معتقدم در این بخش به‌شدت دچار ضعف و نیازمند کار هستیم، ارتباط بدنه صنف با هیات‌مدیره و سایر اعضا، مشارکت بدنه صنف در فعالیت‌های صنفی و پیشبرد اهداف و آنچه نیازمند هم‌صدایی و هم‌افزایی است بسیار جای بازنگری دارد و به‌هیچ‌وجه در سطح قابل قبولی نیست و تاثیر آن در تعاملات برون‌صنفی ما مشاهده می‌شود. در بخش برون‌صنفی تعدادی از جایگاه‌های رسمی قبلی...