ارتباطات ثابت کشور پس از ۱۰۰ سال می‌خواهد سیم مسی را کنار بگذارد؛ اما راه دشواری در پیش دارد؛ چشم‌انتظار بارش فیبر در سرزمین خشک

«تو جوانی‌ات را فراخواندی. از برکت تلاش مداوم و ناشاد، تلاشی که کم‌و‌بیش به هلاکت می‌کشاندت، سرانجام توانستی به جوانی‌ات جسمیت ببخشی، جوانی‌ای نه در جسم خودت که جدا از تو: شبحی.»* سرانجام آن روز فرارسید که شرکت مخابرات ایران از گذشته خود دل بردارد و به آینده نگاه کند؛ جدال بر سر ریال‌های تعرفه تلفن ثابت را رها کند و به شبکه‌ و آینده‌ای مبتنی بر فناوری روز دنیا بیندیشد. اما این تنها آغاز راهی است، راهی دشوار که پیچیدگی‌های فنی، حقوقی و مالی بسیاری دارد که بی‌توجهی به آنها می‌تواند این طرح را به سرنوشت «خصوصی‌سازی» دچار کند و زخمی جدید بر چهره ارتباطات کشور بنشاند. برگردان شبکه شرکت مخابرات ایران از سیم مسی به فیبر نوری به‌صورت رسمی از ابتدای آبان‌ماه ۱۴۰۴ آغاز شد؛ اما پیش از برگزاری جشن آغاز، مشکلات ریز‌و‌درشت رخ نمودند. مشکلاتی که گاه در جلسات دربسته وزارتخانه مطرح شدند و گاه سر از رسانه‌ها درآوردند و نتیجه همه آنها در ابلاغ‌نشدن مهم‌ترین مصوبات کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات درباره برگردان نمود یافت. آیا پروژه برگردان می‌تواند از نخستین و شاید بزرگ‌ترین چالش خود به‌سلامت عبور کند؟ پوست انداختن درحالی‌که مخابرات تا پایان سال ۱۴۰۳ تنها به افزایش سرعت در برنامه فیبر نوری خود می‌اندیشید، ناگهان در بهار ۱۴۰۴ موضوع برگردان شبکه مطرح شد. شاید اگر شرایط جنگی اواخر خرداد و اوایل تیر نبود، مخابرات زودتر از طرح خود پرده‌برداری می‌کرد اما در نهایت مردادماه محمد جعفرپور، مدیرعامل این شرکت، در حضور خبرنگاران اعلام کرد قصد دارد کل شبکه را از سیم مسی به فیبر نوری برگردان کند. کمتر از یک ماه بعد، علی ملک‌جعفریان از سمت مدیر مخابرات منطقه تهران برکنار و جعفرپور شخصاً عهده‌دار توسعه فیبر نوری در پایتخت شد. هرچند هیچ‌گاه به‌صورت رسمی دلیل این تغییر اعلام نشد، اما از شنیده‌ها چنین برمی‌آمد که مدیرعامل مخابرات از سرعت کار در تهران راضی...