skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

حاشیه‌نشین

۲۴ خرداد ۱۳۹۶

زمان مطالعه : ۳ دقیقه

شماره ۴۶

تاریخ به‌روزرسانی: ۱۸ دی ۱۳۹۸

روزهای آخر دولت‌ها برای من به عنوان یک خبرنگار همیشه نگران‌کننده بوده است. معمولاً در طول یک دوره دولت مباحث مربوط به حوزه فعالیت خود را پیگیری می‌کنیم و از مدیران در مورد وضعیت پروژه‌ها یا تاخیر در اجرایی شدن هر کدام از آن طرح‌هایی که به نوبه خود می‌توانند تحولی ایجاد کنند پرس‌وجو می‌کنیم و درست در روزهایی که یک برنامه به ثمردهی می‌رسد، عمر یک دولت نیز به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود. پروژه‌ها در این دوره کوتاه زمانی افتتاح می‌شوند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که اگر دولت عوض شود این طرح‌ها همچنان باقی خواهند ماند یا به صورت کامل از دستور خارج می‌شوند یا حتی در بهترین حالت مدیرانش تغییر می‌کنند و اجرایی شدنش با تاخیر مواجه می‌شود.
در این ۱۷ سالی که از عمر خبرنگاری‌ام می‌گذرد تقریباً این سیکل برای تمام دولت‌ها تکرار شده است. پروژه‌ها متوقف و بازنگری شده‌اند و با شکلی دیگر به مسیر ادامه داده‌اند یا اینکه به صورت کامل کنار گذاشته شده‌اند. این در شرایطی است که کشور دارای یک برنامه ۲۰ساله است و بی‌شک هر مدیری که روی صندلی خود می‌نشیند ملزم به پیروی از آن برنامه ۲۰ ساله خواهد بود، اما مسیرهای طی کردن این برنامه‌ها بسیار متفاوت است. گاهی برای یک دولت یک پروژه از اولویت برخوردار است و برای دولت دیگر خیر، پروژه‌ای دیگر جای آن را می‌گیرد.
در این میان فناوری‌ اطلاعات و ارتباطات و پروژه‌هایی که در این بخش اجرا می‌شوند با تکانه‌های بیشتری مواجه هستند، چرا که شاید ساخت سد یا یک نیروگاه و جاده اولویت یک دولت نباشد، اما وقتی یک طرح با این ابعاد آغاز شد دولت دیگر مجبور به پیگیری آن است. پروژه‌های فناورانه معمولاً نمود بیرونی ندارند و اکثر آنها زیرساختی هستند. از همین روست که یک دولت به راحتی می‌تواند با دلایل مختلف بسیاری از پروژه‌هایی را که در این بخش تعریف شده‌اند معلق کند، بدون اینکه نیازمند پاسخگویی به کسی باشد.
از لابه‌لای صحبت‌های کاندیداهای ریاست جمهوری نیز مشخص بود که فناوری اطلاعات و ارتباطات هنوز تبدیل به اولویت نشده است. کاندیداها در مورد بسیاری از موارد با یکدیگر صحبت کردند و همدیگر را نقد کردند، اما هیچ اشاره‌ای به نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در بهبود بهره‌وری یا ایجاد اشتغال نکردند. تنها روحانی بود که به صورت گذرا و نه عمیق به فناوری اطلاعات و ارتباطات اشاره کرد.
پس اگر خبرنگار باشید آن هم خبرنگار حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات، باید انتظار داشته باشید که در صورت تغییر دولت و تغییر رویکردش، فناوری اطلاعات و ارتباطات و پروژه‌هایش اولین بخشی هستند که به حاشیه رانده خواهند شد

این مطلب در شماره ۴۶ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۴۶ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/ub

مهرک محمودی روزنامه‌نگاری را از حوزه سینما شروع کرد و در مدت کوتاهی پس از آن، با این سودا که روزنامه‌نگار باید در تمامی بخش‌ها فعالیت کند براساس یک اتفاق خیلی ساده وارد حوزه اقتصادی شد و در روزنامه‌های صدای عدالت، آزاد، ابرار اقتصادی، فرهنگ آشتی، همشهری اقتصادی و غیره به عنوان خبرنگار فعالیت کرد. همانطور که زندگی همیشه براساس اتفاق‌های ساده جلو می‌رود، فعالیت خود را به صورت نیمه وقت در در هفته‌نامه عصرارتباط در حوزه تجارت و بانکداری الکترونیکی آغاز کرد و پس از مدتی این فعالیت نیمه وقت به یک فعالیت تمام وقت تبدیل و ۹ سال به طول انجامید اما باز هم براساس یک اتفاق آنجا را ترک کرد. حال سال‌هاست که پیوست خانه مهرک محمودی است؛ اما تجارت و بانکداری و دولت الکترونیکی تبدیل به حوزه‌های مورد علاقه او شده‌اند.

تمام مقالات

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو