چگونه پیوند میان فناوری، کار و الگوهای مهاجرت آینده را رقم می‌زند؛ مهاجرانی که مهاجر نیستند

ادغام فناوری در فضای کاری چگونه می‌تواند مفهوم «کار» را در سال‌های آینده تغییر دهد؟ پیشرفت تکنولوژی نه تنها می‌تواند پلی میان مرزهای جغرافیایی باشد، بلکه بر پویایی بین کارمندان و کارفرمایان در مقیاس جهانی نیز تاثیر عمیقی می‌گذارد. در واقع ما شاهد تحولات قابل توجهی در عرضه و تقاضا مهارت‌های مورد نیاز بازار کار هستیم زیرا کارفرمایان اکنون توانایی استخدام افراد از هر جای دنیا را دارند. این روند نوظهور همان چیزی است که ما از آن به عنوان «مهاجرت از راه دور» (Telemigration) یاد می‌کنیم. سال ۲۰۱۹ ریچارد بالدوین اولین کسی بود که اصطلاح «مهاجرت از راه دور» را ابداع کرد که به پدیده‌ای اشاره داشت که افرادی که در یک کشور زندگی می‌کنند با استفاده از تکنولوژی مانند ابزارهای ویدئوکنفرانس و رابط‌های تکنولوژیکی از کشور خود در ادارات کشوری دیگر کار می‌کنند. سال ۲۰۰۶ آلن بلایندر در مورد «دورسپاری» (Offshoring) به عنوان چهارمین انقلاب صنعتی صحبت کرده بود. هر انقلاب تکنولوژیکی در کار، جهشی در بهره‌وری ایجاد کرده که با پیامدهایی برای سازمان و ترکیب جمعیتی کارگران همراه بوده است. اصل محرک در عصر جهانی شدن این است: زمانی که تفاوت میان هزینه بین کشورها بیشتر از هزینه تجارت باشد، شرکت‌ها برای پر کردن این شکاف به خرید کم و فروش بالا رو می‌آورند. در مورد «اقتصاد خدمات» این به معنای استخدام مهاجران از کشورهایی است که تفاوت هزینه‌های بین‌المللی انجام این کار را سودآور می‌سازند. پیشرفت دیجیتالی درها را به روی دورکاری باز کرده. از نظر اقتصادی هم این امکان در واقع به معنای باز شدن راهی برای کشورهای ثروتمند به منظور یافتن، استخدام، پرداخت دستمزد، مدیریت و اخراج کارگران در کشورهای فقیرتر است، بدون اینکه درگیر کارهای اداری مثل ویزای مهاجرت و گرین‌کارت شوند. به نفع چه کسی است؟ مهاجرت از راه دور به عنوان یک پدیده توانسته در عصر جهانی شدن به دلیل سودآوری...