اگر بخواهیم به سبک انسانهای گذشته زندگی کنیم یقیناً زیست جمعی را باید فراموش کنیم و به کنجی از این پهنه خاکی پناه ببریم. این سبک از زیستن در این زمان امکانپذیر نیست یا بسیار دشوار است. ضمناً این یکجا نشستن در گوشه این جهان پهناور و دسترسی نداشتن به دادهها و اطلاعات جهانیان ما را به سمت نابودی خواهد برد. در این جهان که معنای حد و مرزهای گذشته دیگر تغییر یافته است، قواعد و نظم حقوقی به وجود آمده تا بینظمی بر زیست بشر حاکم نشود. پس لازمه زیست جمعی همانطور که میدانیم پذیرش قواعدی است که این قواعد ریشه در زندگی اجتماعی ما دارند. نظامهای حقوقی نیز بر این اساس شکل گرفتهاند و این امر حاکی از آن است که حقوق علم انسانیای است که بشر و مقتضیات اجتماعی را مد نظر قرار داده است. در این جهان کوچکشده که مرزهای جغرافیایی معنای گذشته خود را از دست دادهاند و اینترنت بستری فراهم کرده تا این فضا و زیست بشر تغییر و تفاوت کند و با استفاده از آن بشر هر روز به سهولت در زندگی و تامین نیازهای بیشتر دست یابد، پس این شرایط قواعد مختص خود را میطلبد. اینترنت در کشور ما موضوعی است که حرفها و سخنهای زیادی دربارهاش بیان میشود که هر کدام حدیث مفصلی است و بنا نداریم که وارد اختلافات این حوزه یا حواشی آن بشویم. رویکرد اصلی این یادداشت آن است که به صورت مختصر در حد مجال ابتدا بررسی کنیم که آیا اینترنت یک خدمت عمومی است و ثانیاً قیمتگذاری آن چه فرایندی حقوقیای لازم دارد. اینترنت؛ خدمت عمومی خدمات عمومی از جمله موضوعاتی است که در حقوق عمومی سابقه چندان طولانی نداشته است اما از زمانی که در نظم حقوقی مطرح شد، دیگر چارچوب حقوقی بر آن حاکم شد. به نظر یکی از حقوقدانان فلسفه وجودی دولت همین...
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.