متخصصان سلامت روان، فرهنگ طرد را چقدر مسموم می‌دانند؛ تغییر یک‌شبه

انزوای اجتماعی ناشی از فرهنگ طرد گاه زیان‌بار است و در دست افراد نادرست، به ابزاری برای افزایش نفرت و سرکوب بدل می‌شود در حالی که قرار بود علاج آن باشد. چرا فرهنگ طرد سمی است؟ با اینکه پاسخگو کردن افراد به‌واسطه فرهنگ طرد ایده‌ای ستودنی است، اما در واقعیت شاهد اشتباهاتی هستیم. ۱. سرزنش را تشویق می‌کند فرهنگ طرد بر پاسخگویی فردی تمرکز دارد و مشکلات سیستماتیکی را که در بطن این رفتار زننده قرار دارند نادیده می‌گیرد. به عبارت دیگر، فرهنگ طرد فرد را سرزنش می‌کند تا به این باور برسد که باور‌های فردی‌اش همواره مقبول نیستند، اما به او آموزش نمی‌دهد که چرا این باور‌ها مشکل‌ساز و زننده است و در نتیجه ایدئولوژی زننده‌ای که پشت نشانه‌های منتهی به طرد پنهان شده به حیات خود ادامه می‌دهد. شیرانی ام پاتاک، روان‌‌درمانگر بازنشسته و مشاور تنوع، برابری و شمول (DEI)، معتقد است فرهنگ طرد روند «ما-در مقابل-آنها» را شکل می‌دهد که «به جای حل مشکل آن را تشدید می‌کند». ۲. احتمال نتیجه عکس وجود دارد مت گلویاک، روانشناس و مشاور حرفه‌ای درمانی که در حوزه‌هایی مثل تاثیر تکنولوژی و فرهنگ بر سلامت ذهن تخصص دارد، می‌گوید حتی اگر روی کاغذ هم طرد کردن موقتاً جواب دهد، احتمال نتیجه کاملاً عکس وجود دارد. او می‌گوید: «در بسیاری از موارد، هدف طرد برای مدتی ناپدید شده و سپس با یک حس انتقام بازمی‌گردد.» یعنی فرد طردشده شاید بر ادعایی که باعث طرد شدنش شد تاکید بیشتری کند و حتی به دلیل پشتوانه عمومی قدرت بیشتری پیدا کند. در چنین شرایطی، تلاش برای طرد کردن باعث توجه بیشتر به عمل منفی می‌شود. گلویاک می‌گوید: «به جای اینکه بگذاریم یک مساله بدون جلب توجه تمام شود، بسیاری درگیر بحث می‌شوند و در آن ورود می‌کنند. حال هدف طرد قدرتمندتر شده است.» ۳. ممکن است هدف از پاسخگو کردن به سرگرمی تغییر کند...