خبرت هست که در شهر حقوق ارزان شد؟! بار حقوقی حاکم بر داده‌ها، ایموجی‌ها

در روزهای این برش از روزگار و دنیای حجیم و متورم از داده به سراغ یکی از مباحثی می‌رویم که درباره آن حرف و سخن‌های جدیدی در عالم حقوق منتشر شده است. مناسبت این یادداشت رأی دادگاهی است که در خارج از مرزهای آبی و خاکی ما صادر شده اما موثر در نظم حقوقی داخلی و سبب سروصدای آن هم وجود یک ایموجی ارسالی از سوی یکی از طرفین دعوا برای پذیرش یک قرارداد به معنای تایید از نظر دادگاه شناسایی شده و دادگاه نیز بر این اساس حکم علیه فرد فرستنده ایموجی صادر کرده است. در ادامه از ایموجی بیشتر بحث می‌کنیم. در جهان امروز که انسان به دنبال ساده‌تر شدن یا حل کردن تمام چالش‌های اجتماعی و روزمره خود پا در عرصه‌های مختلف تکنولوژی گذاشته است مباحث حقوقی نیز از این حجم سرعت و تغییرات دور نمانده‌اند. شاید در زمان‌های نه‌چندان دور اینکه یک ایموجی ساده به معنای قبول یک توافق در نظم حقوقی شناخته شود، امری مضحک به نظر می‌رسید اما اکنون از موضوعاتی است که نمی‌توان به ابعاد حقوقی آن نپرداخت ولو آنکه مخالفانی هم داشته باشد. موضوع از این قرار است که دو نفر در فضای مجازی مشغول گفت‌وگوی کاری بوده‌اند و پیش‌نویس قراردادی در این میان رد و بدل می‌شود. فرد دریافت‌کننده فایل قرارداد به بیان خود، با یک ایموجی به ارسال قرارداد مبنی بر دریافت آن پاسخ و عکس‌العمل نشان می‌دهد و طرف مقابل این ایموجی ارسالی را به منزله قبول قرارداد از سوی طرف مقابل برداشت می‌کند. متنی به عنوان اینکه قرارداد مورد تایید اوست در این میان مبادله نمی‌شود بلکه با یک ایموجی به دریافت قرارداد تنها پاسخ می‌دهد. حال این سوال پیش می‌آید که آیا ایموجی‌ها در میان این حجم از بارش و سرریز داده‌ها دارای بار حقوقی هستند و این رأی دادگاه می‌تواند مبدع موضوعات تخصصی حقوقی از جمله...