کاوش در دنیای متنوع مرکز داده

مرکز داده مجموعه امکاناتی متشکل از رایانه‌های شبکه‌ای، سیستم‌های ذخیره‌سازی و زیرساخت‌های محاسباتی است که سازمان‌ها از آن برای جمع‌آوری، پردازش، ذخیره و انتشار مقادیر زیادی داده استفاده می‌کنند. در واقع هر سازمان یا کسب‌وکاری از نظر ظرفیت تبادل داده‌های ضروری یا مالی و اعتباری معمولاً به‌شدت به برنامه‌ها، خدمات و داده‌های موجود در مرکز داده متکی است و همین اتکا، داده‌ها را تبدیل به یک دارایی حیاتی می‌کند. همچنین مرکز داده سازمانی به ‌طور فزاینده‌ امکاناتی را برای ایمن‌سازی و حفاظت از اطلاعات و منابع محاسبات ابری و منابع داخلی، در دل خود ترکیب کرده و در اختیار کاربران (افراد مجاز) قرار می‌دهد. همان‌طور که شرکت‌ها به رایانش ابری روی می‌آورند، مرزهای بین مراکز داده ارائه‌دهنده سرویس‌های ابری و مراکز داده سازمانی کمتر مشخص می‌شود. دیتاسنترها چگونه کار می‌کنند؟ یک مرکز داده که سازمان را قادر می‌سازد منابع و زیرساخت‌های خود را برای پردازش، ذخیره‌سازی و ارتباطات جمع‌آوری کند شامل موارد زیر است: ۱. سیستم‌های ذخیره‌سازی، اشتراک‌گذاری، دسترسی و پردازش داده‌ها در سراسر سازمان ۲. زیرساخت فیزیکی برای پشتیبانی از پردازش داده و ارتباطات داده و ابزارهایی مانند سیستم سرمایش، انواع تابلو برق، دیزل ژنراتور، منابع تغذیه بدون وقفه (UPS)، سیستم اعلان و اطفای حریق، DCIM، حفاظت تردد و... که بسته به حساسیت مرکز داده و استفاده از این تجهیزات با رویکرد افزونگی و پشتیبانی از تجهیزات، در یکی از سطوح Tier ۱ یا ۲، ۳ یا ۴ قرار می‌گیرد. Tier ۱: ابتدایی‌ترین نوع مراکز داده هستند و فقط یک UPS را در خود جای داده‌اند. مراکز داده Tier ۱ سیستم‌های اضافی را ارائه نمی‌دهند، اما باید حداقل ۹۹.۶۷۱% آپتایم را تضمین کنند. Tier ۲: این مراکز داده شامل افزونگی در سیستم برق و خنک‌کننده هستند و حداقل ۹۹.۷۴۱% آپتایم را تضمین می‌کنند. Tier ۳: این مراکز داده تحمل خطای جزئی تا ۷۲ ساعت حفاظت در برابر قطع، افزونگی...