فناوری اقلیمی سیاره را نجات می‌دهد؛ خوش‌بینی یا سبزشویی؟

چه می‌خواهیم؟ (عدالت اقلیمی!) کی می‌خواهیم؟ (همین حالا!) این صدای تظاهرات‌کننده‌های کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل در سال ۲۰۲۲ بود که در شرم‌الشیخ مصر برگزار شد. به‌تازگی از مصر برگشته‌ام، رفته بودم کنفرانس تغییرات اقلیمی را برای فایننشال تایمز گزارش کنم. تماشا می‌کردم که رهبران جهانی، تاجرها و مقامات می‌کوشند تا راهی برای کاهش انتشار کربن پیدا کنند. دانشمندان می‌گویند جهان باید در طول هشت سال آینده انتشار کربن را نصف کند و تا سال ۲۰۵۰ به صفر برسد. اما سوالی که پیش می‌آید این است که چگونه می‌توان به آنجا رسید. مردم در کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل نسبت به نقش فناوری مردد بودند. این کنفرانس بیش از یک روز ادامه پیدا کرد تا نماینده‌ها سرانجام قرارداد را امضا کردند. کشورها سرانجام بعد از حدود سی سال تصمیم گرفتند بودجه جدیدی به زیان و تخریب اقلیمی اختصاص دهند. اما درباره گام‌های سخت‌گیرانه‌تر برای کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی توافقی حاصل نشد. این موضوع افراد زیادی را به‌شدت ناامید کرد. خوش‌بین‌های عرصه فناوری همیشه معتقد بوده‌اند که فناوری جواب همه‌ چیز است. بسیاری از مشکلات را همین حالا هم حل کرده است و دنیایمان را با سرعت تغییر می‌دهد. بنابراین می‌تواند برای تغییرات اقلیمی به ‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مشکل‌هایمان هم پاسخگو باشد. در این کنفرانس مشخص شد که سرمایه‌گذاری در فناوری‌های اقلیمی مانند جذب مستقیم کربن و هم‌جوشی هسته‌ای افزایش یافته، اما آیا به فناوری‌های جدیدی در این زمینه نیاز داریم یا فناوری‌های موجود کافی‌اند؟ ابتدا با کسی حرف می‌زنم که به نظرش فناوری اقلیمی باعث هدر رفتن زمان و پول می‌شود. اریک تون معاون رئیس فناوری علمی در شرکت برکثرو انرژی است که بیل گیتس، بنیان‌گذار مایکروسافت، تاسیس‌اش کرد و یکی از حامیان بانفوذ فناوری اقلیمی در جهان به شمار می‌رود.   پیلیتا کلارک: برکثرو انرژی آماده سرمایه‌گذاری در فناوری در هر صنعتی است تا وقتی که او و...