این یادداشت در یکی از روزهای ماه سوم بهار صفر دو به رشته تحریر درآمد. روزهایی که در حوزههای مختلف فناوری اطلاعات، مرزها مدام بهروزرسانی میشوند و هر روز دریچهای تازه به روی این بشر خاکی گشوده میشود. راه حل دغدغه امروز در فرداهاست و راه حل مشکلات دیروز در امروز و اکنون است. حال باید دید در این شرایط سهم این قسمت از کره آبی و خاکی از دنیای تکنولوژیهای نوین به چه میزان است. حق بشری در دسترسی به اینترنت در جهان امروز که دسترسی به اینترنت رایگان و پرسرعت از حقهای بشری شناسایی شده، شاید سخن گفتن از این حقها یا آزادیها که در بسیاری از نظامها از بدیهیات قانونی به شمار میرود و در قوانین و مقررات آنها به رسمیت شناخته شده است، این صحبتها تا حدی خارج از مد باشد اما مناسبت این یادداشت طرح یکی از موضوعات خارج از اکنون جهان حقوقی است. شایان ذکر است همگان این اصل را پذیرفتهاند که اینترنت به لحاظ جهانی بودن و رفع نیازهای بشر از آن دسته موضوعاتی است که نمیتوان دسترسی به آن را محدود یا قطع کرد. حق دسترسی به اینترنت یکی از حقهایی است که در صورت محدود کردن آن، بسیاری از حقها و آزادیهای دیگر تحتالشعاع قرار میگیرند. مثلاً حق آزادی بیان، حق دسترسی به اطلاعات و... چراکه شما با این محدودیت یا ممنوعیت نمیتوانید به آنچه آزادی در بیان اعم از نوشته یا تصویر و گفتار است دست یابید، از سویی دیگر نمیتوانید به اطلاعات بهروز دنیا دست پیدا کنید و هزار هزار چالش حقوقی دیگر که مثالهایی برای نقض حقها و آزادیهای بشری است. از سویی دیگر به این نکته باید توجه کرد که حق دسترسی به اینترنت بدون هیچ یک از محدودیتهایی که برای کلیه حقها و آزادیها تعیین شده است منظور ما نیست (نظم عمومی، اخلاق حسنه و... به...