حلقه‌هایی در میان زنجیر

حدود یک دهه پس از اینکه برای اولین بار مفهوم شبکه ملی اطلاعات در ایران برسر زبان‌ها افتاد، فاز اول این پروژه در هفته دوم شهریورماه رونمایی شد. این پروژه طی سال‌ها نام‌های مختلفی داشته است؛ اینترنت ملی، شبکه ملی اینترنت و سرانجام شبکه ملی اطلاعات. اما به نظر می‌رسد مفهوم کلی آن در این سال‌ها تغییر نکرده است. در کنار مفهوم این شبکه، آنچه در این سال‌ها ثابت مانده، نگرانی مردم از ماهیت چنین شبکه‌ای است. سوال‌های متعددی بارها مطرح شده‌اند که بن‌مایه همگی این است که آیا اینترنت به زودی قطع می‌شود؟ شبکه ملی با عناوین مختلف در برخی کشورهای دیگر دنیا نیز وجود دارد. البته از نظر ساختاری، نحوه عملکرد و هدفگذاری با یکدیگر متفاوت هستند. گاه در کره جنوبی به مسیری برای پیشرفت تبدیل شده‌اند و گاه در کره شمالی به راهی برای قطع ارتباط با دنیای بیرون؛ یا در چین، چیزی در میانه این دو راه.   دیوار بزرگ چین بر اساس گزارش China Daily (2016)، کشور چین از سال 1994 به اینترنت دسترسی دارد و امروزه حدود 700 میلیون چینی، کاربر اینترنت هستند. 1/90 درصد این کاربران با تلفن همراه به اینترنت وصل می‌شوند. سرعت اینترنت چین از نظر معیارهای جهانی در رتبه 91 قرار دارد. چین از سال 2015 شبکه فیبر نوری خود را گسترش داده و تلاش داشته سرعت و کیفیت اینترنت را به سطح استانداردهای جهانی برساند. چین در دو سال اخیر بیش از سه هزار کیلومتر فیبر نوری به شبکه خود اضافه و حدود 477 میلیون دلار برای زیرساخت سرمایه‌گذاری کرده است. بر اساس گزارش رویترز این کشور تصمیم دارد تا سال 2017، 182 میلیارد دلار برای اینترنت هزینه کند. هدف این سرمایه‌گذاری، بهبود زیرساخت و در نتیجه افزایش سرعت دسترسی به اینترنت و ایجاد شبکه‌های مناسب برای اینترنت 4G است. شبکه‌های ارتباطی چین در هفت شهر مهم تیم کشور...