بودن در جهان حساب‌های اینترنتی

انقلاب ترادیسی دیجیتال (Digital Transformation) آغاز شده و بخش عمده‌ای از اطلاعات، فرایندها، تکنولوژی‌ها، استانداردها و البته قوانین و مقررات به حوزه دیجیتال در حال انتقال است. در کنار این موضوع دو مساله اتصال به شبکه (Hyper connectivity) و جابه‌جایی (Mobility) هم به طرز فراگیری در حال گسترش است به نحوی که اغلب افراد از طرق مختلف به شبکه‌ها متصل و افراد به طور مرتب در حال جابه‌جا شدن هستند و این جابه‌جایی هم در سطح ملی و هم در سطح بین‌المللی دیده می‌شود. این افراد نیاز دارند بتوانند خدمات مبتنی بر فناوری اطلاعات را در همه جا و در هر زمان دریافت کنند. مشکلی فعلی این است که کاربر با حوزه‌های (Domain) مختلف ارائه خدمت مواجه است؛ خدماتی نظیر بانکی، سلامت، آموزشی، دولتی و غیره. هر حوزه به ‌صورت کاملاً جزیره‌ای و مستقل به تعریف هویت خاص آن حوزه (Domain Specific ID) و روش خاصی برای احراز هویت کاربر می‌پردازد. از جمله این روش‌ها می‌توان به پسورد، توکن، بیومتریک و رمز یکبارمصرف اشاره کرد. بنابراین کاربر در هر حوزه خدماتی باید هویت ویژه آن حوزه را داشته باشد و از روش خاص احراز هویت آن حوزه تبعیت کند. از سوی دیگر در اغلب روش‌های متداول کنونی، تمرکز بر شناسایی و احراز هویت کاربر است، در حالی که شناسایی و احراز هویت خدمتگزار نیز به همان درجه و حتی بیشتر اهمیت دارد. بنابراین کاربر از طرفی سهولت لازم را ندارد و از سوی دیگر به دلیل عدم وجود مکانیسم یکپارچه‌ای برای شناسایی خدمتگزار، همواره با تردید به انتخاب ارائه‌دهنده خدمت می‌پردازد. افزون بر این همواره نگرانی از حفظ امنیت داده‌ها و البته رعایت حریم خصوصی وجود دارد. از دیدگاه خدمتگزار نیز نگرانی از جعل و سرقت هویت کاربر مطرح است و خصوصاً انجام این امر در سطح وسیع خسارات زیادی به خدمتگزاران و همچنین کاربران وارد می‌کند. در این خصوص...