پرونده‌ای درباره‌ سالمندی در دنیای دیجیتالی؛ اینجا برای همه جا نیست

سه ماهی می‌شود بیشترمان دنبال فیلترشکنی می‌گردیم که کار کند؛ پولی، غیرپولی، صدقه‌ای اصلاً. برخی از اپ‌های رایگان استفاده می‌کنند، بعضی‌ها برای خودشان سرور سر هم کرده‌اند و برخی دیگر نیز فارغ از همه اینها به اینترنت آزاد دسترسی دارند. در این میان، گروهی جا مانده‌اند؛ حیرت‌زده به اینستاگرام خیره می‌شوند که بالا نمی‌آید، ویدئوهایی که اصلاً قرار نیست باز شوند. تلگرام و واتس‌اپی که دیگر صدای نوتیف‌هایش نمی‌آید و آدم‌ها و روابط‌شان، انگار مثل قدیم‌ها، فرسخ‌ها فرسخ‌ دوباره دورند: فقط می‌توان صدایشان را شنید به مدد سیم‌های تلفن. آن هم در حالی که بقیه با هزار رسم‌وروش در فضای آنلاینی که دیگر آن‌قدرها هم طبق استانداردها فضای آنلاین نمی‌توان حسابش کرد، می‌چرخند. شکافی که بین سالمندان و دیگر نسل‌ها در دنیای دیجیتالی وجود دارد شکافی نیست که بتوان یک‌شبه پرش کرد؛ اما در عین حال شکافی است که هر عقب‌گردی در تحول دیجیتالی کشور مثل همین عقب‌گرد و بن‌بست فعلی، باعث عمیق‌تر شدنش می‌شود. در دهه اخیر در سطح دنیا مساله شکاف دیجیتالی بین سالمندان و سایر کاربران فناوری پررنگ‌تر از همیشه شده است. سازمان ملل تخمین می‌زند تعداد افرادی که بیشتر از ۶۵ سال دارند تا سال ۲۰۵۰ به یک و نیم میلیارد نفر برسد. جمعیتی که با تجربه شکاف دیجیتالی از محصولات و خدمات فناوری مثل پوشیدنی‌ها و خدمات درمانی آنلاین محروم می‌شود و از سوی دیگر با برچسب «غیرکاربر» از دنیایی طرد می‌شود که امروز بخش مهمی از زندگی ماست و آن‌قدرها هم «مجازی» نیست. به همین انگیزه در پرونده شماره ۱۰۹ جهان به این مساله می‌پردازیم که چگونه افزایش جمعیت سالمند دنیا اقتصاد نقره‌ای را رقم زد و صنعت فناوری به این بازار بالقوه چطور واکنش نشان داد. در این زمینه استارت‌آپ‌ها، اندازه بازار و پیش‌بینی‌هایی در مورد آمار و ارقام و همچنین برنامه‌ها و راهبردهای دولت‌ها و کشورهای مختلف را برای بهبود وضعیت بررسی...