رگولاتوری چگونه سدی در برابر توسعه شد؛ نئوبانک ایرانی همچنان در سایه

نئوبانک ایرانی از لحظه تاسیس تا امروز با بحران رسمیت‌یابی از طرف نهاد رگولاتوری روبه‌رو بوده است. نئوبانک‌ها با وجود اینکه توانسته‌اند بازاری به حد توان خود پیدا کنند، همچنان فعالیت‌شان در سایه بانک مادر ممکن است. از سویی با توجه به ممنوعیت ارائه خدمات غیر حضوری برای افتتاح حساب جاری و در نهایت امکان‌پذیر نبودن صدور دسته چک برای نئوبانک‌ها و محدودیت انتقال وجه تا سقف ۱۰۰ میلیون تومان ارائه خدمات برای نئوبانک‌ها را با محدودیت مواجه کرده است. رگولاتوری دیرهنگام اگرچه در این سال‌ها تا حدودی در حوزه خدمات پایه‌ای گشایش‌های ایجاد کرده، در حوزه سرویس‌ها همچنان بر رویه‌های گذشته تاکید دارد. بازی در زمین محصور نئوبانک در ایران هیچ‌گاه تعریف مشخصی پیدا نکرده و با اقبال کاربران در عمر کم آن برای ماندن با چالش جدی رگولاتوری دیرهنگام روبه‌روست. سرنوشت نئوبانک مسیری پیش روی آن گذاشته که همواره باید برای تثبیت و همچنین ورود به عرصه‌های جدید با رگولاتوری در کشمکش باشد. محدودیت‌های نئوبانک ایرانی کم نیست و بازی در زمینی از پیش تعیین‌شده تاکنون سرنوشت آن بوده است. شاید به همین خاطر باشد که نئوبانک ایرانی تعریف خاص خود را پیدا کرده، تعریفی که با استاندارد جهانی از نئوبانک فاصله بسیاری دارد. با این حال، نئوبانک‌های ایرانی در این سال‌ها از دل بانکداری سنتی سر برآورده و با همین زمین محصور کم‌وبیش جای خود را در اکوسیستم بانکی کشور باز کرده‌اند. امروز دیگر نمی‌توان به آسانی از کنار نئوبانک‌های ایرانی گذشت، آنها بازار و مشتریان خود را پیدا کرده‌ و توانسته‌اند با نوآوری عمق مناسبی به بازار خود بدهند. با این حال، رگولاتوری همچنان هویت مستقل‌شان را به رسمیت نشناخته است. از آخرین گفت‌وگوی مهران محرمیان معاون فناوری‌های نوین بانک مرکزی در زمستان ۱۴۰۰ که به پیوست گفته بود اعطای مجوز مستقل به نئوبانک‌ها در برنامه بانک مرکزی نیست و اضافه کرده بود اگر صدور مجوز...