اکوسیستم استارت‌آپی و چشم‌انداز آینده

سال‌های زیادی از شکل‌گیری اکوسیستم استارت‌آپی در ایران نمی‌گذرد. هرچند درباره اینکه اصلاً واژه «اکوسیستم» امکان استفاده در ایران را دارد یا نه و اینکه آیا اصلاً «اکوسیستم» شکل گرفته است اختلاف نظر وجود دارد. به نظر برخی صاحب‌نظران الزامات شکل‌گیری اکوسیستم در فضای استارت‌آپی ایران وجود ندارد. از جمله مثلاً جناب آقای شعبانعلی وجود فضای کاملاً رقابتی را شرط لازم شکل‌گیری اکوسیستم می‌دانند که در فضای استارت‌آپی ما، بنا بر دلایل بسیار از جمله نبود قوانین ضدانحصار از یک ‌سو و حمایت‌های به درستی برنامه‌ریزی و مدیریت‌نشده از سوی دیگر عملاً فضای رقابتی وجود ندارد که بتوان انتظار شکل‌گیری اکوسیستم را در آن داشت. ضمن اینکه به دلیل شرایط خاص ایران از جمله تحریم‌های ظالمانه دشمنان از یک سمت و فیلترینگ انواع ابزارهای دیجیتالی از سمت دیگر، عملاً در فضای دیجیتالی ما شکل‌گیری اکوسیستم به آن معنا به نظر می‌رسد امکان‌پذیر نیست. در چنین شرایطی، بررسی چشم‌انداز چیزی که عملاً به نظر بسیاری از صاحب‌نظران و حاضران و بازیگران وجود ندارد شاید کار بیهوده‌ای باشد. شکل‌گیری آنچه به نام اکوسیستم استارت‌آپی می‌شناسیم و در ادامه، ترسیم چشم‌انداز آن، نیاز به منابعی دارد که در حال حاضر یا وجود ندارد یا به شدت در تامین این منابع در مضیقه هستیم. علاوه بر این، در تامین منابعی هم که در گذشته به وفور در دسترس بود و مزیت رقابتی به حساب می‌آمد عملاً با توجه به شرایط پیش‌آمده به تدریج در مضیقه هستیم. برای شکل‌گیری و رشد اکوسیستم پویا، نیاز به سرمایه‌گذاری خطرپذیر داریم. آخرین آمارها از میزان سرمایه‌گذاری خطرپذیر در ایران نشان می‌دهد حتی با کشور همسایه، ترکیه که تشابهات فراوانی از جمله تشابهات دموگرافی جمعیت‌شناختی با ما دارد، نیز فاصله‌ای حدوداً ده برابری داریم. از نظر ثبات قوانین که لازمه رشد و توسعه کسب‌وکارها در فضای آنلاین است هم می‌دانیم در چه شرایطی قرار داریم. از نظر پرورش منابع...