آیا فناوری تشخیص چهره با دستکاری قیافه، گیج می‌شود؛ جنگ با مادون قرمز

نیروهای پلیس به‌طور روزافزون از فناوری جدید و مناقشه‌انگیز تشخیص چهره برای کنترل جمعیت و شناسایی موقعیت مظنون‌ها به‌صورت آزمایشی استفاده می‌کنند. اما منتقدان این آزمایش‌ها را آشفته ارزیابی و به نرخ بالای خطا و هزینه بسیار زیاد این برنامه اشاره می‌کنند. اسنادی که طی اعمال قانون آزادی اطلاعات منتشر شده‌اند نشان داده‌اند پلیس ولز جنوبی و پلیس کلانشهر لندن در مجموع میلیون‌ها پوند صرف آزمایش این فناوری کرده‌اند درحالی‌که هر دو سیستم مشکل نرخ خطای بالای ۹۰ درصد دارند. آزمایش‌های مشابه در جهان نگرانی‌هایی درباره این فناوری به وجود آورده‌اند؛ از جمله در سان‌فرانسیسکو که در آن طرفداران حریم خواستار ممنوعیت استفاده سازمان‌های اجرای قانون از فناوری تشخیص چهره شده‌اند. این فقط پلیس نیست که به کاربرد بالقوه تشخیص چهره علاقه نشان می‌دهد. این فناوری در همه‌ جا، از فروشگاه‌های بزرگ تا زمین‌های ورزشی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک فرد معمولی به‌سختی می‌تواند حدس بزند که این فناوری مستقر شده است یا توسط چه کسانی و برای چه اهدافی مورد استفاده قرار می‌گیرد. و درست است که فناوری تشخیص چهره درحال‌حاضر خطای زیادی دارد اما احتمال کمی وجود دارد که این وضعیت تداوم پیدا کند. میزان نارضایتی مردم از کاربرد فناوری تشخیص چهره در فضاهای عمومی احتمالاً به زمینه بستگی دارد. برای مثال، برخی جمعیت‌ها شاید با کاربرد تشخیص چهره توسط پلیس برای کنترل رویدادهای بزرگ مشکلی نداشته باشند اما نخواهند که همین فناوری برای نظارت بر آنها در راهروهای سوپرمارکت مورد استفاده قرار گیرد زیرا این کار باعث بیش‌فروشی (up-sell) می‌شود. نقش تشخیص چهره در جوامع بعد از بحثی گسترده و پیچیده که شاید سال‌ها طول بکشد مشخص می‌شود. پاسخ به این سوال به‌احتمال بسیار زیاد با تنظیم مقررات برای کنترل میزان استفاده از این فناوری قدرتمند همراه شود. اما تا چرخ‌های کُند مقررات راه بیفتند، گزینه‌های افرادی که می‌خواهند بدون شناسایی شدن در فضای عمومی تردد کنند...