پرونده‌ای درباره هویت آنلاین؛ راوی قصه‌های مختلف

من چه کسی هستم؟ قومیتم؟ زبانم؟ جغرافیایم؟ حرفه و تخصصم؟ عقایدم؟ طبقه‌ام؟ شماره کارت ملی‌ام؟ جنسیتم؟ خون و خونریزی‌های بی‌شمار در ناخودآگاه تاریخی‌ام؟ ژن‌های موروثی‌ام یا رفتارهای انتخابی‌ام؟ خود (self) و هویت (identity) در دنیای امروز به نظر دوگانه می‌رسد، هویت فیزیکی واقعی در دنیای واقعی و هویتی که در دنیای آنلاین حاضر می‌شود: دنیایی که داده در آن حرف اول را می‌زند و آن‌قدر با زندگی روزانه جمعیت کره زمین یک شده که نمی‌شود تاثیرش را بر هویت نادیده گرفت. ما در عین حال که به این دنیای داده از طریق دستگاه‌های‌مان دسترسی داریم، با هر کلیک یا تاچ به بزرگ‌تر شدنش کمک می‌کنیم و نوعی از خویشتن را در فضای اینترنت تولید می‌کنیم و در عین حال ردپای‌مان را هم بر جا می‌گذاریم. ما در شبکه‌های اجتماعی با آواتارهایمان فعالیت می‌کنیم و در بازی‌ها آواتارهایمان را می‌سازیم؛ آواتارهایی که گاه شباهتی به خودمان ندارند، جسورترند، راحت‌تر تهدید می‌کنند یا همدل‌ترند و تجاربی را با خود به همراه می‌آورند که در زندگی واقعی غیرممکن است. آیا ما که این گسست هویتی را تجربه می‌کنیم، می‌توانیم استدلال کنیم دنیای آنلاین نیز مثل دنیای آفلاین نیاز به تعیین حدومرز و مقررات دارد؟ آیا در دنیای پلتفرم‌های آنلاین صرفاً با نظم جدیدی در قالب الگوریتم‌ها مواجهیم که ما را به‌نوعی تعریف می‌کند، می‌سازد و ردیابی می‌کند؟ و در نهایت آیا هویت آنلاین ما در مقابل مرکزیت روایت‌های غالب و تصاویری که از دنیا و خودمان ارائه می‌دهیم قد علم می‌کند و دنیای دیگری را رقم می‌زند؟