بشردوستی خرد

اینترنت در روزهای ابتدایی ظهور، شبکه‌ای عظیم از کامپیوترهای مرتبط با هم بود که می‌توانستند اطلاعات به اشتراک بگذارند. امروز هم اساساً همان است اما ابزارهای بسیار جدیدی وجود دارند که می‌توانند در این شبکه وارد شوند و در واقع چیزی به نام اینترنت اشیا را به وجود می‌آورند. مرتبط بودن همه این اشیا برای انسان‌های معمولی چندان واضح نیست. همانند کامپیوتر و دستگاه‌های موبایل، تقریباً هر چیزی از خودرو، یخچال و حتی قهوه‌ساز بخشی از این اینترنت خواهد بود. تخمین زده می‌شود تا سال 2020 جمعیتی حدود 30 میلیارد از این دستگاه‌ها متصل خواهند شد که بخشی عظیمی از آن اتصال بی‌سیم خواهد بود. در نتیجه جمعیتی از ابزارهای کوچک را خواهیم داشت که بزرگ‌ترین شبکه مجازی تاریخ را ایجاد می‌کنند. منافع چنین شبکه‌ای در بهبود زندگی و بالا بردن کارآمدی واقعاً غیرقابل باور خواهد بود. برتری و قدرت اینترنت اشیا شبیه بشردوستی خرد ( microphilanthropy) و صدقات خرد (micro-donations) خواهد بود. بگذارید این سوال را مطرح کنم؛ اگر از شما درخواست کمکی 50 دلاری شود بیشتر مایل به کمک هستید یا زمانی که حداکثر پول خرد داخل جیب‌تان را بخواهند؟ پاسخ مسلماً حالت دوم است، زیرا بسیاری از ما نمی‌توانیم مبالغ بزرگی کمک کنیم، حتی زمانی که تمایل به کمک داریم. در نتیجه کمک از سوی نسل جوان‌تر اساساً اتفاق نمی‌افتد. در واقع میانگین سن کمک‌دهندگان در بیشتر خیریه‌ها حدود 60 سال است و کمک‌ها نیز معمولاً در انتهای سال انجام می‌شود. البته این مساله با بشردوستی خرد در حال تغییر است. بشردوستی خرد به معنی انجام کارهای خرد اما در مقیاسی گسترده برای ایجاد نوعی تغییر است که امکان کمک‌های خردتر اما با دفعات بیشتر را فراهم می‌سازد. اگر شبکه‌ای گسترده از کمک‌دهندگان خرد را داشته باشیم، جریان کمک بسیار سیال‌تر می‌شود و در نتیجه نسل جوان‌تر نیز امکان کمک را پیدا می‌کند. اگر باور نداریم که...